"ခုႏွစ္အိမ္တန္း" - 18+ Book
Writer; Cooco
၁၉၅၀ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၊ ျမန္မာတို႔၏ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ရွိေသာလျဖစ္၍ ယင္းမာပင္တစ္ျမိဳ႕လံုး လႈပ္ရွားတက္ၾကြေနၾကသည္။ ျမိဳ႕ေပၚက လူမ်ားသာမက ရြာနီးခ်ဴပ္စပ္မွ ေတာသူေတာင္သားမ်ားပါ ျမိဳ႕ေစ်းတြင္ ပ်ားပန္းခတ္မွ် စည္ကားလ်က္။ မိုးရာသီက ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကေသာ စပါးသီးႏွံမ်ား ရိတ္သိမ္း ေရာင္းခ်ျပီးျဖစ္၍ ေငြရႊင္ေနၾကေသာ ေတာင္သူမ်ားသည္ အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္မကြာ ဆိုသည့္ ျမန္မာ့ ထံုးတမ္းႏွင့္အညီ သီတင္းကၽႊတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ ဆင္ႏႊဲရန္ ႏွင့္ ၀ါထြက္ သံဃာေတာ္မ်ားကို လွဴဒါန္းနိုင္ရန္ ပစၥည္း ပစၥယမ်ား ၀ယ္ယူေနၾကသည္။
ေစ်းတန္းထဲရွိ လူအုပ္ၾကီးထဲတြင္ ဘသာညိဳလည္း ပါ၀င္သည္။ ဘသာညိဳသည္ ယင္းမာပင္ျမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ၁၅ မိုင္ခန္႔အကြာရွိ လက္လွရြာ ရြာသူၾကီး တစ္ဦး ။ လက္လွရြာသည္ အေနာက္ရိုးမေတာင္ေျခ၏ ေအာက္ဘက္ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ေလး ခ်ိဳင့္၀ွမ္းေလးတြင္ တည္ထားေသာ ရြာျဖစ္၍ ေျမဆီၾသဇာ ေကာင္းသည့္အေလ်ာက္ စိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံမ်ား ျဖစ္ထြန္းသည္။ အခ်ိန္ကာလက ျမန္မာျပည္ တစ္ျပည္လံုး ေရာင္စံုသူပုန္တို႔ ထၾကြေသာင္းက်န္းျပီး၍ အစိုးရက တိုက္ထုတ္ေနဆဲအခ်ိန္ျဖစ္ျပီး မႏၱေလးႏွင့္ သာစည္ကိုပင္ ျပန္လည္ သိမ္းယူထားနိုင္ခဲ့သည္မွာ မၾကာေသး။ သို႔ရာတြင္ အာဏာႏွင့္ နယ္ေျမလု စစ္ပြဲမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ စြန္းစြန္းရွိ မံုရြာတစ္၀ိုက္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမရွိေသး၍ ဘသာညိဳတို႔ ေအးခ်မ္းသာယာစြာ စိုက္ပ်ိဳး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားနိုင္ၾကသည္။
ဘသာညိဳသည္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၀ယ္ူေနသည့္ သူ႔ရြာသားမ်ားကို သေဘာက်စြာ ၾကည့္ေနရင္းမွ ေနကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနမြန္းတည့္ေတာ့မည္။ လက္ဆြဲေတာ္ ႏွစ္လံုးျပဴးကိုင္ တပည့္ ေပစိကို ျပန္ၾကရန္ ေလာေဆာ္ဖို႔ ခိုင္းလိုက္ျပီး ေစ်းအေနာက္ ေက်ာက္လမ္းမ အနီးတြင္ စတည္းခ်ထားသည့္ လွည္းတန္းမ်ားဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ျမိဳ႕နီးစပ္က ရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွလည္း ေစ်း၀ယ္လာၾကသည္ျဖစ္၍ အျခားရြာမ်ားမွ လွည္းတန္းမ်ားလည္းရွိေနသည္။ ဘသာညိဳသည္ သူ႔ရြာက လွည္းသမားမ်ားကို စားက်က္လႊတ္ ထားသည့္ ႏြားမ်ားအား ျပန္ဖမ္းေစ၍ ထမ္းပိုးတင္ျပီး ျပင္ထားၾကရန္ ႏိႈးေဆာ္လိုက္သည္။ မၾကာခင္တြင္ပင္ ေပစိႏွင့္အတူ သမီးျဖစ္သူ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ကေလး မျငိမ္းသာႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္အုပ္တို႔ ရယ္ေမာရႊင္ပ်စြာ တြတ္ထိုးစကားဆိုရင္း လာေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
မျငိမ္းသာသည္ အံုလံုးသိမ္းစ ၁၆ ႏွစ္ရြယ္ ကတည္းက ရုပ္ရည္ေလးေခ်ာေမြ႔လြန္း၍ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ျဖစ္လာခဲ့သူကေလး။ ဘသာညိဳက သူၾကီးအာဏာျဖင့္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္မွ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေစရန္ အမိန္႔ ထုတ္ျပန္သည့္တိုင္ ရပ္ရြာ မိဘ လူၾကီးသူမတို႔ တိုက္တြန္းစကားကို မလြန္ဆန္နိုင္၍ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့ရသည္။ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ျဖစ္၍ အလွဴတကာတြင္ လွည့္ရလွ်င္ ရြာနီးခ်ဴပ္စပ္က ကာလသားမ်ား သတိထားမိျပီး သူ႔သမီးကို လူပ်ိဳလွည့္ၾကမည္ စိုး၍ပင္။ ဘသာညိဳ မွန္းသည့္အတိုင္းပင္ အလွဴပြဲမ်ားမွတစ္ဆင့္ မျငိမ္းသာ၏ အလွသည္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ ေလး ငါးမိုင္ ပတ္လည္က ကာလသားမ်ားသာမက ၁၅ မိုင္ မိုင္ ၂၀ ေ၀းသည့္ရြာမ်ားက ကာလသားမ်ားပါ မျငိမ္းသာ၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေျခရာထပ္ၾကေတာ့သည္။ ၁၆ ႏွစ္သမီးေလး စိတ္ကစားတတ္စ အရြယ္တြင္ မေတာ္တေရာ္မ်ားနွင့္ သင့္ျမတ္မည္ကို အစိုးရိမ္ၾကီးစြာျဖင့္ ဘသာညိဳ အုပ္ထိန္းခဲ့ရသည္။ ယခုေတာ့ မျငိမ္းသာေလး ၁၈ ႏွစ္ပင္ျပည့္ေခ်ျပီ။ သူ႔ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ရာထူးကို လက္လႊဲယူမည့္သူလည္း ေပၚမလာေသးသလို မျငိမ္းသာ၏ ႏွလံုးသားတံခါးကို ေခါက္နိုင္သူလည္း ေပၚမလာေသးေခ်။
ဘသာညိဳတို႔ လက္လွရြာမွ လွည္း ၁၆ စီးသည္ ေန႔လည္ ေနပူပူေအာက္တြင္ပင္ ေက်ာက္လမ္းအတိုင္း ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္ေလာက္ ထြက္မွ လက္လွသို႔ မေမွာင္ခင္ေရာက္မည္။ ဘသာညိဳသည္ ေရွ႔ဆံုးလွည္းတြင္ ငိုက္မ်ဥ္းရင္း ပ်င္းရိစြာ လွည္းစီးလာခဲ့သည္မွာ မည္မွ်ၾကာသည္ပင္ မသိ။ ရုတ္တရက္ တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ ဆူညံစြာၾကားလိုက္ရသည့္ ျမင္းခြာသံမ်ားေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းၾကည့္လိုက္ရာ လွည္းတန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လာေနေသာ ျမင္းစီးသမားမ်ား။ လိပ္တက္လာေနေသာ ဖုန္လံုးမ်ားေၾကာင့္ သဲသဲကြဲကြဲေတာ့ မျမင္ရေသးခ်။ သည္နယ္တစ္၀ိုက္တြင္ ျမင္းစီးသမားဆိုသည္မွာ ရွားလွသည္။ သစ္သူေဌးမ်ားကေတာ့ ဆင္စီးသည္။ အစိုးရဘက္မွ အရာရွိတစ္ခ်ိဳ႕သာလွ်င္ ျမင္းစီးေလ့ရွိၾကရာ ဘသာညိဳသည္ အစိုးရလူမ်ား ေတာဘက္လာစစ္သည္အမွတ္ျဖင့္ အရိုအေသေပးရန္ လွည္းကို ရပ္တန္႔ေစ၍ ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။
ျမင္းစီးသမားမ်ား အနီးေရာက္လာသည္ႏွင့္အတူ သဲသဲကြဲျမင္ရခ်ိန္တြင္ ဘသာညိဳ အလန္႔တၾကား ေအာ္ရင္း ေပစိကို လွမ္းေခၚသည္။
" ဟဲ့.. ေသာက္ေခြး.. ေပစိ လာစမ္းဟဲ့.. ဓျမ.. ဓျမ"
လွည္းေနာက္ျမီးတြင္ ယင္းတိုင္ကိုဖက္၍ အိပ္လိုက္လာေသာ ေပစိသည္ ဘသာညိဳ အသံကို ၾကားသည့္အခါ ပ်ဴးပ်ဴးျပာျပာျဖင့္ ဘသာညိဳထံ ခုန္ဆင္းေျပးသည္။ ဘသာညိဳက ႏွစ္လံုးျပဴးကို ေတာင္းရာ ႏွစ္လံုးျပဴးသည္ အိပ္ေပ်ာ္စဥ္ ျပဳတ္က်မည္စိုး၍ လွည္းနံရံတြင္ ကပ္ခ်ည္ထားမိရာ ေပစိ အျမန္ျပန္ျဖဳတ္သည္။ အေလာတစ္ၾကီး ျဖဳတ္ေနမိ၍ ၾကိဳးစမ်ား ပိုရႈပ္ကုန္ကာ ေျဖမရ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေတာသူေတာင္သား ပီပီ ခြန္အားျဖင့္ ေသနတ္ကို အတင္းဆြဲထုတ္ရာ ေသနတ္သည္ ေလွ်ာကနဲ ေပစိ လက္ထဲ ပါလာသည္။ ျမင္းခြာသံမ်ားကလည္း အလြန္ နီးကပ္လာေခ်ျပီ။ ေပစိ ေသနတ္ကို ကိုင္၍ လွည္းေရွ႔နားမွ ဘသာညိဳကိုေပးရန္ ေျပးအလာ ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ "ဒိုင္း" ကနဲ ေပၚလာျပီး ေပစိ ေခြက်သြားသည္။
တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္ ျမင္းစီးသမားမ်ားသည္ လွည္းတန္း ေရွ႔သို႔ ေရာက္လာၾကေခ်ျပီ။ ျမင္း ႏွစ္စီးသည္ လွည္းတန္း ေနာက္ဆံုးသို႔ ဆက္ဆီးသြားျပီး ေျပးလမ္းမရွိရန္ ပိတ္ရပ္ထားသည္။ ေဘး ဘယ္ညာတြင္ေတာ့ ျမင္း တစ္စီးစီ စုန္ဆန္ ႏွင္လ်က္။ ဘသာညိဳ၏ ေရွ႔တည့္တည့္တြင္ေတာ့ ျမင္းစီးသမား ၃ ဦး။ အားလံုး မ်က္ႏွာေတြကို ပုဆိုစည္းကာ ရုပ္ဖ်က္ထားၾကသည္။ လက္ထဲတြင္ ေသနတ္ကိုယ္စီ ကိုင္ထားသလို ဓားလြတ္ေတြလည္း လြယ္ထားၾကေသးသည္။
ဘသာညိဳ အေျခအေနကို အလ်င္အျမန္ အကဲခတ္လိုက္ျပီးေနာက္ အညံ့ခံရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ျမင္းစီးသမား ၃ ေယာက္ထဲမွ ေခါင္းေဆာင္ဟု ထင္ရသူ အလယ္က ျမင္းစီးသမားအား..
"ပစ္..ပစ္.. ပစၥည္းေတြကို ၾကိဳက္သလို ယူပါ၊ လူေတြကိုေတာ့ ခ်မ္းသာေပးပါ"
ေအးစက္စူးရွသည့္ မ်က္၀န္းတစ္စံုသာ ေပၚေနေသာ အလယ္မွ ျမင္းစီးသမားသည္ ဘသာညိဳကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ျပီး ေဘးမွ သူ႔လူမ်ားကို ေခါင္းဆတ္ အခ်က္ျပလိုက္သည္။ ထိုအခါ ျမင္းစီးသမားတစ္ေယာက္ ေရွ႔ထြက္လာျပီး ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလာကာ ဘသာညိဳေရွ႕တြင္ ခ်ည္ၾကမ္း လြယ္အိတ္ၾကီးကို အေပါက္ျဖဲလွမ္းထိုးေပးသည္။ ဘသာညိဳ သေဘာေပါက္စြာ ခါးပံုစထဲမွ ေငြမ်ား ၊ အေပၚအက်ၤ ီတြင္ တပ္ထားသည့္ ေရႊၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုလူသည္ ဗိုက္တြင္ ေသနတ္က်ည္မွန္၍ ေခြေခံကေလးလဲကာ ညည္းညဴေနေသာ ေပစိကို ေက်ာ္ခြ၍ ျဖတ္သြားကာ လွည္းတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတာင္းခံလိုက္ေတာ့သည္။ ဘသာညိဳသည္ လဲက်ေနေသာ ေပစိကို ေပြ႔ခ်ီရင္း ဒဏ္ရာအေျခအေနကို စစ္ေဆးသည္။ ေျခာက္လံုးျပဴးက်ည္ျဖစ္၍ အားမျပင္းလွသည့္ျပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အပစ္ခံရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒဏ္ရာက သိပ္မနက္လွဟု ထင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေသြးထြက္လြန္က စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ရွိသည္။ ထိုစဥ္ လွည္းေပၚမွ မျငိမ္းသာဆင္းလာကာ ေပစိကို ၾကည့္ရႈေနေသာ ဘသာညိဳေဘးတြင္ ၀င္ထိုင္ရင္း မ်က္ရည္ေလးမ်ားက်ကာ ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိျဖစ္ေနသည္။
သူၾကီးတပည့္ျဖစ္၍ လက္တိုလက္ေတာင္း ကိစၥမ်ားအျပင္ မျငိမ္းသာကေလးကိုလည္း ကေလးဘ၀ကတည္းက ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့၍ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့ရသူျဖစ္ရာ စိုးရိမ္ပူပန္ရရွာေပမည္။ ဘသာညိဳသည္ ရုတ္တရက္ မျငိမ္းသာကို ၾကည့္ရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို စိုးရိမ္သြားကာ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္၏ မ်ပ္လံုးမ်ားသည္ မျငိမ္းသာထံတြင္ စူးစိုက္လ်က္။ ဘသာညိဳသည္ ေဘးနားတြင္ က်ေနေသာ ႏွစ္လံုးျပဴးေသနတ္ကို အလ်င္အျမန္ေကာက္၍ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္ကို ပစ္ရန္ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ သူ႔လက္က ေသနတ္ဆီ မေရာက္လိုက္။ "ဒိုင္း" ကနဲ ေပၚလာေသာ ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ ဘသာညိဳ၏ လက္ေမာင္းမွ ေသြးမ်ား ျဖာကနဲ ထြက္က်လာသည္။ မျငိမ္းသာသည္ ဖေအျဖစ္သူ ေသနတ္ႏွင့္ အပစ္ခံလိုက္ရ၍ လန္႔သြားကာ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္လိုက္စဥ္ လူဆိုးေခါင္းေဆာင္၏ ျမင္းသည္ မျငိမ္းသာအနီး ေရာက္လာျပီး ပဆစ္တုပ္ေလးထိုင္ေနေသာ မျငိမ္းသာအား ခ်ိဳင္းမွ ဆြဲမကာ ျမင္းေပၚ တင္ေဆာင္လိုက္သည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားျပီး ဒုန္းစိုင္းေမာင္းထြက္သြားသည္။ သူ႔လူမ်ားသည္လည္း ျမင္းမ်ားကို ဒိုင္းစုိင္း၍ သူ႔ေနာက္မွ ပါသြားၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးမွ ျမင္းစီးသမားသည္ ၾကက္ေသေသ၍ လက္ေမာင္းကို ကိုင္ကာ ၾကည့္ေနမိေသာ ဘာသာညိဳအား
" အသက္နဲ႔ ခႏၵာ တြဲျမင္ခ်င္ရင္ ကႆပေတာင္တက္လမ္းမွာ ေရႊတစ္ပိႆာနဲ႔ လာေရြး ၊ အခ်ိန္က ၃ ရက္ " ။
ဘသာညိဳ တစ္ခုခု ျပန္ေျပာရန္ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ျမင္းစီးသမားသည္ ဒုန္း ေမာင္းသြားေခ်ျပီ။ သူတို႔၏ ေအာ္ဟစ္ ေၾကြးေၾကာ္သံကား ေလထဲတြင္ ပ်ံ႕လြင့္၍ က်န္ခဲ့သည္။
" ခုႏွစ္အိမ္တန္းတဲ့.. ေဟ့…"
အခန္း(၂)
မျငိမ္းသာသည္ ဒုန္းစိုင္းေျပးေနေသာ ျမင္းေပၚမွ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္၏ ရင္ခြင္ၾကီးထဲတြင္ ေၾကာက္လြန္း၍ သတိလစ္မတတ္ပင္ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာျပင္ေလးႏွင့္ ထိေတြ႔ေနရေသာ ရင္အုတ္ၾကီးသည္ ဖုထစ္မာေက်ာလြန္းသည္။ ျမင္းေျပးစဥ္ ေရွ႕ေနာက္ လႈပ္ရွားပြတ္တိုက္မိရာ ေက်ာက္သားေတြႏွင့္ တူေသာ သူ႔ရင္ဘတ္မ်ားသည္ မျငိမ္းသာ ေက်ာျပင္ေလးကို နာက်င္လာေစသည္။ မျငိမ္းသာ ခါးေလးေကာ့၍ ရင္အုတ္ၾကီးထဲမွ ရဳန္းအထြက္ လႈပ္ရွားေနေသာ ျမင္းေၾကာင့္ျပဳတ္က်ေတာ့မည္ကဲ့သို႔ ယိုင္သြားရာ လူၾကီးက လက္ၾကီးတစ္ဘက္ျဖင့္ ခ်ိဳင္းေအာက္မွ လွ်ိဳကာ လာဖက္ထားသည္။ ထိုလက္ၾကီးသည္ မျငိမ္းသာ ရင္အံုေလး ႏွစ္လံုးစလံုးအေပၚ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ျဖတ္ေက်ာ္ ဖိအုပ္ထားရာ မျငိမ္းသာသည္ တစ္ကိုယ္လံုး နတ္ပူးသလို တုန္ယင္လာသည္။
လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက ေနမထိ ၊ ေလမခ ယင္ဖိုအနံ႔မွ်ပင္ မရႈဖူးေသးသည့္ သားျမတ္ႏွစ္ဖူးသည္ လက္ဖ်ံတုတ္တုတ္ၾကီးမ်ား၏ ဖိညွပ္မူေအာက္တြင္ ျပားကပ္လ်က္။ မျငိမ္းသာ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္၀ံ့ေတာ့။ မျငိမ္းသာကို ဖမ္းခ်ဴပ္ေခၚေဆာင္လာေသာ ေအာင္ျမတ္ဟု ေခၚတြင္သည့္ လူၾကီးသည္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ျပီး လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမူမ်ားတြင္ တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအား နိုင္ငံျခား သံတမန္မ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက နိုင္ငံေရးသေဘာတရား အသီးသီးႏွင့္ မိတ္ဆက္ သင္ျပေပးခဲ့ၾကရာ ေအာင္ျမတ္ သေဘာက်သည့္ နိုင္ငံေရး အယူ၀ါဒသည္ ကြန္ျမဴနစ္စံနစ္ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမဏီနိုင္ငံမွ ကားလ္မတ္ဆိုသည့္လူ တီထြင္ေသာ မက္စ္၀ါဒ ေခၚ ကြန္ျမဴနစ္စံနစ္တြင္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးစံနစ္ႏွင့္ မက္စ္အဘိဓမၼာစံနစ္ဟူ၍ ႏွစ္ခုပါ၀င္ျပီး ျမန္မာျပည္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္အမ်ားစုသည္ စီးပြားေရးစံနစ္ကိုသာ လက္ခံက်င့္သံုးလိုၾကသည္။
ျမိဳ႕ေပၚရွိ နာမည္ရ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေရႊဥေဒါင္း ႏွင့္ ရန္ကုန္ဘေဆြတို႔သည္ပင္လွ်င္ မက္စ္အဘိဓမၼာစံနစ္ကို လက္ခံျခင္းမရွိ။ သခင္သန္းထြန္းကေတာ့ အေျခအေနေပးလွ်င္ က်င့္သံုးမည့္ သေဘာရွိသည္။ ေအာင္ျမတ္က ထိုသေဘာကို လက္မခံနိုင္။ အေျခအေနေပၚမူတည္၍ ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ သေဘာတရားအေပၚ သစၥာေဖာက္ျခင္း ၊ ခံယူခ်က္ မၾကည္လင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ခြဲထြက္ရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ့ျပီး လူစုရန္ စည္းရံုးခဲ့ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုျဖစ္သည့္ လူမ်ားကို စည္းရံုး၍ မရနိုင္ခဲ့ေခ်။ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးအျပီး ရရွိလာေသာ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ပထမဆံုးေသာ အစိုးရကို ဗကပတို႔ အရင္ဦးဆံုး ေတာခို၍ ေတာ္လွန္ၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေတာခိုသည့္ အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ မလိုက္ေတာ့ပဲ သူယံုၾကည္ရာ စံနစ္ကို လက္ခံ က်င့္သံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ သူတို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ အေနာက္ျမာက္အရပ္သုိ႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ သူႏွင့္ အတူ ပါလာသည္က လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အတူ စြန္႔စားခဲ့သည့္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္ ေသေဖာ္ေသဘက္ ရဲေဘာ္ ၆ ေယာက္။ ကလန္ ၊ ျမင့္ထူး ၊ ေက်ာ္သစ္ ၊ သူရ ၊ ကၽြဲၾကီး ၊ ပြဲစား။
ႏွစ္နာရီခန္႔မွ် ဒုန္းစိုင္းလာခဲ့ၾကျပီးေနာက္ ကႆပေတာင္ေၾကာေအာက္ေျခသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကျပီ။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေတာင္ခါးပန္းဘက္သို႔ ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ျမင္းကို ေျဖးေျဖးလွမ္းေစရင္း တက္သည္။ လူသူ အေရာက္အေပါက္နည္းသည့္အျပင္ ကႆပအေလာင္းေတာ္ရွိရာ ေတာင္ေၾကာၾကီးျဖစ္၍ နတ္ၾကီးသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ယူဆကာ အမဲလိုက္ျခင္းႏွင့္ ထင္းခုတ္ျခင္းတို႔ပင္ မျပဳလုပ္ခဲ့ၾက၍ ျမင့္မားေသာ ေတာင္ေျမသားမ်ားေပၚတြင္ သစ္ပင္တို႔က ထူထပ္နက္ရိႈင္းစြာ ေပါက္ေရာက္ေနၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေတာင္ခါးပန္းအတိုင္း ပတ္တက္လာရင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ရင္ႏွစ္ျမႊာကဲ့သို႔ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေပၚထြက္ေနသည့္ ေတာင္ပူစာႏွစ္လံုး အနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေခတၱမွ်ရပ္၍ ေျခရာ လက္ရာမ်ားကို ေလ့လာအကဲခတ္သည္။ သံသယကင္းသည္ႏွင့္ ေတာင္ႏွစ္လံုးအၾကားထဲသို႔ ျမင္းကို ေမာင္း၀င္သြားသည္။
ေတာင္ပူစာႏွစ္လံုးသည္ ေရွ႕တည့္တည့္မွၾကည့္လွ်င္ အျမင္အားျဖင့္ ေသးေသးျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ကယ္တမ္းျဖတ္ရသည့္အခါ ေလးမိနစ္ခန္႔ ျဖတ္ရသည့္ အရွည္ရွိသည္။ ေတာင္ပူစာ အဆံုးကို ေရာက္သည္ႏွင့္ ျမင္ကြင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားသည္။ စိမ္းစိုေနေသာ ေတာအုပ္သည္ သူတို႔၏ ေအာက္တြင္ေရာက္ေနသည္။ တူရႈတြင္ကား ျပာလဲ့လဲ့ေကာင္းကင္ႏွင့္ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀းမွ ေတာင္ျပာတန္းမ်ား။ ေတာင္ပူစာကို ေက်ာ္သည္ႏွင့္ လွ်ိဳတစ္ခုအတြင္းသို႔ ေရာက္သြားျခင္းသာ ။ ေအာင္ျမတ္သည္ လွ်ိဳကို စခန္းလုပ္ထားျပီး သစ္ပင္ေတြအၾကား ေအာက္ေျခရွင္းကာ သစ္လံုးအိမ္ ရွစ္လံုး ေဆာက္ထားသည္။ စက္၀ိုင္းပံုစံျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ေနေသာ သစ္လံုးအိမ္ ၇ လံုး၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ ခပ္ၾကီးၾကီး သစ္လံုးအိမ္ တစ္လံုးရွိေနသည့္ ပံုစံျဖင့္ ေဆာက္ထားသည္။
ေအာင္ျမတ္က မျငိမ္းသာကို အလယ္ဗဟို အိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ အိမ္၏ အလယ္တြင္ သစ္လံုးမ်ားကို အကြက္ရိုက္၍ အခ်ဴပ္ခန္းပံုစံ ေဆာက္ထားသည့္ အခန္းထဲသို႔ ထည့္ကာ အျပင္မွ ဂလန္႔ထိုးထားခ်လိုက္ျပီး သူကေတာ့ အနီးရွိ ခံုတစ္လးံုေပၚသို႔ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ မၾကာပါ က်န္လူ ၆ ေယာက္သည္လည္း အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာၾကကာ အခ်ဴပ္ခန္း၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ ခင္းက်င္း စီခ်ထားသည့္ ခံုမ်ားတြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္က အနီးရွိ စားပြဲေပၚမွ ဒန္ခြက္ကိုယူ၍ ငံု႔ၾကည့္ကာ ခေလာက္လိုက္ျပီး သူ႔လူမ်ားေရွ႕တြင္ သြားရပ္လိုက္သည္။ ခြက္ထဲတြင္ တစ္ႏွစ္သံုးေလး ဂဏန္းမ်ားေရးထားသည့္ သစ္သားတံုးေလးမ်ား ရွိေနျပီး နံပါတ္ တစ္ က်သူက ေဆာင္ရြက္မည့္ ကိစၥအတြက္ ပထမဆံုး လုပ္ရမည့္သူပင္။ အကယ္၍ ညဘက္ႏွင့္ ဆိုင္သည့္ ကိစၥဆိုလွ်င္ နံပါတ္ ၆ တြင္ တာ၀န္ရွိသည္။
မျငိမ္းသာကေလး ကံဆိုးသည္ဟုပင္ ဆိုရမည္။ နံပါတ္ တစ္ မဲေပါက္သူက ကၽြဲၾကီး။ ကံေကာင္းသည္ဟုလည္း ေျပာနိုင္ေသးသည္က နံပါတ္ ေျခာက္မဲက ေအာင္ျမတ္။ ကၽြဲၾကီးသည္ ညစ္ေထး စုတ္ဖြာေနေသာ အက်ၤ ီကို ခၽြတ္လိုက္ရင္း တစ္ဟားဟားရယ္ကာ အခန္းေထာင့္စင္ေပၚတြင္ စီရီတင္ထားသည့္ အရက္ပုလင္းမ်ားထဲမွ တစ္ပုလင္းကို ေဖာ့စို႔ဖြင့္၍ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ က်န္လူမ်ားသည္ ျပံဳးစိစိျဖင့္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားကာ ကိုယ့္အိမ္ေလးမ်ားရွိရာသို႔ ကိုယ္စီျပန္ၾကေလသည္။ အ၀တ္လဲ ေရခ်ိဳး ေသာက္စားရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းကာ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္မည္ကို ေစာင့္ၾကမည္။ ေအာင္ျမတ္၏ အယူအဆကား ေလာကတြင္ မိသားစု စံနစ္ရွိျခင္းသည္ မေကာင္း။ မိသားစုရွိလာလွ်င္ ကိုယ့္မယား ၊ ကိုယ့္သမီး သားဆိုေသာ အတၱမ်ားျဖင့္ သူမ်ားထက္ ပိုခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာမည္။ ထိုအခါ မေကာင္းစိတ္ေတြေပၚလာတတ္ျပီး မိမိ မိသားစု အဆင္ေျပေစေရး ၾကံေဆာင္ၾကရာက ေလာကကို ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ျဖစ္ေစမည္။ သို႔ေသာ္ လူမွန္လွ်င္ ေသြးသားစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ လိင္ကိစၥႏွင့္ သားေမြးျခင္းတို႔ကိုကား ေဆာင္ရြက္ရမည္။ အမ်ိဳးသမီးသည္ သူ သေဘာတူသူ မည္သူႏွင့္မဆို အိပ္ခြင့္ရွိသည္။ မည္သူႏွင့္ မည္သို႔ျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ ရလာသည့္ ကေလးကို ေယာက္က်ၤားတိုင္းက ဖေအရင္းကဲ့သို႔ ျပဳမူ၍ သားအရင္းကဲ့သို႔ ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။
ခက္သည္က ထိုသေဘာတရားကို လိုက္နာမည့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး မေတြ႔ေသး၍ သူတို႔ေတြ လိင္ကိစၥ ဆာေလာင္ေနၾကသည္မွာ ၾကာျပီ။ ယခုေတာ့ မျငိမ္းသာကို ရေလျပီျဖစ္ရာ ကံထူးသူ ကၽြဲၾကီးသည္ အေပၚပိုင္း ဘလာျဖင့္ ေလွာင္အိမ္တံခါးကို ဖြင့္ ၀င္ေနေခ်ျပီ။ မျငိမ္းသာသည္ ေလွာင္အိမ္အတြင္း ၀င္လာေသာ ကၽြဲၾကီးကို ၾကည့္၍ ေနာက္ဆုတ္ ေနာက္ဆုတ္ျဖင့္ ဆုတ္သြားရာ သစ္သားတန္းႏွင့္ ေက်ာျပင္ ထိမိရာက ထပ္ဆုတ္၍ မရေတာ့။ ကၽြဲၾကီးသည္ မျငိမ္းသာကို အတင္းဖက္ရမ္းလိုက္ပါ ပါးျပင္မ်ားကို နမ္းသည္။ စူးးရြားနံေစာ္လွေသာ ခ်က္အရက္နံ႔သည္ မျငိမ္းသာကို ဦးစြာ အေႏွာင့္အယွက္ေပးသည္။ ျပီးေတာ့ ပါးျပင္နုနုကို ပြတ္တိုက္ ထိေတြ႔လာသည့္ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ၊ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစူးစူးမ်ား။ မျငိမ္းသာ အတင္းရန္ုးထြက္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ခါးကို ဖက္ထားသည့္ သူ႔လက္ေမာင္းၾကီးမ်ားထဲမွ လြတ္ေအာင္ မတတ္နိုင္။ မျငိမ္းသာ ေမာလာသည္။
ကၽြဲၾကီးသည္ မျငိမ္းသာကို ေပြ႔ဖက္နမ္းေနရင္းမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထမီစေလးကို လိပ္တင္ကာ ေပါင္ခြစံုမွ ေစာက္ဖုတ္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ မျငိမ္းသာ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားသလို အေၾကာက္အကန္ အတင္းရန္ုးျပန္သည္။ သူ .. မျငိမ္းသာကို လုပ္ေတာ့မည္။ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ျဖင့္ တုန္ယင္လႈပ္ရွားေနရံုမက စိတ္လႈပ္ရွားမူ ျပင္းထန္လာလြန္း၍ မျငိမ္းသာ၏ ႏွလံုးသားသည္ ရင္ထဲမွ အျပင္သို႔ ခုန္ထြက္လာေတာ့မတတ္ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ ခုန္ေနေခ်ျပီ။ သူ႔လက္ေမာင္းၾကီးမ်ားကို အတင္းတြန္းဖယ္ရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ဘယ္ညာရမ္းကာ အနမ္းမ်ားမွ ေရွာင္တိမ္းသည္။ ပိုျပီးမွားရသည္က ပါးျပင္ေပၚမွ လြတ္ထြက္သြားေသာ ကၽြဲၾကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းထူၾကီးမ်ားသည္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ၀င္းမြတ္မြတ္ကေလးေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားရာ ဖ်င္းကနဲ ၾကက္သီးမ်ားႏွင့္အတူ မျငိမ္းသာ "အာ့" ကနဲ ညည္းလိုက္မိသည္။ လည္တိုင္ တစ္၀ိုက္မွ စတင္လာသည့္ ၾကက္သီးမ်ားသည္ မျငိမ္းသာ ပခံုးႏွင့္ ရင္အံုဘက္မ်ားအထိ ျဖာဆင္းထြက္သြားရာ မခံစားဖူးေသးသည့္ အာရံုမို႔ မျငိမ္းသာ ေမ့ကနဲ ျငိမ္က်သြားသည္။
ကၽြဲၾကီးကလည္း အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံ။ ရုတ္တရက္ ျငိမ္က်သြားေသာ မျငိမ္းသာကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ လွဲခ်ေစလိုက္ရင္း ေပါင္ခြဆံုေနရာကို လက္ၾကမ္းၾကီးႏွင့္ ပြတ္လိုက္သည္။ က်င္ကနဲ ခံစားမူနဲ႔အတူ မျငိမ္းသာ ေပါင္တံၾကီးေတြ လိမ္ဖယ္ဖယ္ျဖစ္သြားသည္။ ထမီစသည္ ေပါင္တံ၀င္း၀င္းေလးေပၚမွ ဗိုက္ေပၚသို႔ ေလွ်ာကနဲ ပံုက်လာသည္။ အေမႊးနုေလးျဖင့္ ဖံုးအုပ္ကာစ ဆီးခံုမို႔မို႔ေလး တစ္၀ိုက္သည္ ကၽြဲၾကီး၏ မ်က္လံုးမ်ားအား ေျပာင္လက္လာေစသည္။ ကၽြဲၾကီး သူ႔ခါးမွ ရွမ္းေဘာင္းဘီကို ၾကိဳးေျဖရင္း ခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ေထာင္ထမတ္ေတာင္ေနေသာ လိင္တံၾကီးသည္ အစာေရဆာငတ္ျပတ္ေနေသာ က်ားရဲကဲ့သို႔ အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ ယိမ္းထိုးတင္းမာေနသည္ကို ေၾကာက္လန္႔စိတ္ႏွင့္ မ်က္စိစံုမွိတ္ထားသည့္ မျငိမ္းသာ မျမင္ရွာ။ ကၽြဲၾကီးသည္ မျငိမ္းသာ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ တိုး၀င္ရန္ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ မျငိမ္းသာေလးသည္ မ်က္လံုးအစံုပြင့္လာျပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကား ရုန္းဖယ္သည္။ ေပါင္လံုးေလးႏွစ္လံုးကို လိမ္က်စ္ေနေအာင္ ခ်ိတ္ထားျပီး ကၽြဲၾကီးကို ဆန္႔က်င္သည္။ သို႔ရာတြင္ ခြန္အားခ်င္းက မမွ်ရွာ။
ေစ့ပိတ္လိမ္ခ်ိတ္ထားသည့္ၾကားက မျငိမ္းသာ ေပါင္လံုးေလးႏွစ္လံုးၾကားထဲသို႔ ကၽြဲၾကီး ခႏၵာကိုယ္ၾကီး ေရာက္လာသည္။ မည္သို႔မွ် မတတ္နိုင္ေတာ့၍ ကုန္းရုန္းထရန္ ၾကမ္းျပင္ကို လက္ေထာက္အားျပဳျပီး ၾကိဳးစားသည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ မျငိမ္းသာ၏ ေတာင္ပူစာမို႔မို႔ေလးသဖြယ္ ပံု႔ပံု႔ေလး စူထြက္ေနေသာ ဘယ္ဘက္နို႔အံုေလးကို သူ႔လက္ၾကီးျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ဖိခ်လိုက္ရာ မျငိမ္းသာသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပန္လဲက်ရျပန္သည္။ ဖိကိုင္ထားသည့္ သူ႔လက္ၾကီးကလဲ အျငိမ္မေန။ လက္ဘက္ရည္အၾကမ္း ပန္ကန္လံုးမွ်ေလာက္သာရွိေသးေသာ နို႔အံုေလးကို ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔လွသည့္ လက္၀ါးၾကီးျဖင့္ ဖိညွစ္လိုက္ရာ မျငိမ္းသာ နာသြားသည္။ အထိအကိုင္ခံဖို႔ရန္ မဆိုထားႏွင့္ ေနေပ်ာက္ရိပ္မွ်ပင္ အထိမခံခဲ့ဖူးသည့္ အသားေတာ္နုနုကို အဖ်စ္ခံလိုက္ရရာ မ်က္ရည္မ်ား ၀ဲတက္လာသည္အထိ နာသြားသည္။
တစ္ကယ္က ကၽြဲၾကီးက အားႏွင့္ ဖ်စ္လိုက္သည္ မဟုတ္ေသး။ အားမလိုအားမရ ခပ္ဖြဖြသာ ညွစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခြန္အားႏွင့္ ခံနိုင္ရည္ မတူ၍ မျငိမ္းသာကေလး နာရသည္။ ၀ဲစို႔တက္လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ မျငိမ္းသာစိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရန္ အစပ်ိဳးေပးသည္ ထင္သည္။ မျငိမ္းသာ ရုန္းကန္ျခင္း မျပဳေတာ့ပဲ တစ္ဟီးဟီးႏွင့္သာ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ကၽြဲၾကီးကား ငိုေနေသာ မျငိမ္းသာ မ်က္ႏွာေလးကို ဂရုမစိုက္။ ေပါင္ၾကားက အရာကိုသာ အာရံုျပဳလိုက္ျပီး အကြဲေၾကာင္း အ၀ေလးတြင္ လိင္တံကို ေတ့၍ သြင္းထည့္ရန္ သာအားထုတ္ေတာ့သည္။
မျငိမ္းသာက ေပါင္လံုးေလးေတြကို ေစ့မရေတာ့၍ မတတ္နိုင္ေသာ္လည္း ရွိသမွ်အားႏွင့္ ခါးကို ေတာင့္ထားျပန္ရာ မျငိမ္းသာ ကၽြဲၾကီးက ခါးအားႏွင့္ လိင္တံကို ဖိအထိုး ၊ တင္းေတာင့္ထားေသာ ေပါင္တံၾကီး ေတြႏွင့္ဖိမိျပီး မျငိမ္းသာ ကိုယ္လံုးကေလး အေပၚသို႔ ေရြ႔သြားသည္။ လိင္တံကေတာ့ မ၀င္။ ကၽြဲၾကီးသည္ ၾကားထဲက လာရႈပ္ေနေသာ ေပါင္လံုးေလးေတြကို ဆြဲမ၍ ဒူးေကာက္ေကြးႏွင့္ ေျခသလံုးေလးမ်ားကို ခ်ိဳင္းၾကား တစ္ဘက္ တစ္ခ်က္စီတြင္ ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ မျငိမ္းသာ၏ ဖင္တံုးျဖဴျဖဴေလးသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွ ႏွစ္လက္မခန္႔ ေျမွာက္ၾကြလာသည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ သူ႔ လိင္တံၾကီးေပၚ စေထြးေထြးခ်ကာ ေခ်ာဆီအျဖစ္ စစ္ကူ ေခၚလိုက္ျပန္သည္။
ယခုေတာ့ လိင္တံထိပ္ဖူးၾကီးသည္ စေထြးအေရာင္ႏွင့္ ေျပာင္လက္ ေခ်ာစိုသြားကာ အေပါက္၀ေလးတြင္ တစ္ေနေခ်ျပီ။ ကၽြဲၾကီးသည္ အားထည့္၍ ခါးကို ဖိခ်လိုက္သည္။ "ဗရစ္" ဆိုသည့္ အသံမ်ား ထြက္လာေသးသလား မသိ။ ထစ္ကနဲဆိုသလို ကြမ္းသီးေခါင္း ထိပ္ပိုင္းသည္ ေစ့က်ပ္ပိတ္ေနသည့္ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ တိုး၀င္သြားသည္။ မျငိမ္းသာထံမွ " အီး" ကနဲ အသံတစ္ခ်က္ ထြက္လာျပီး ငိုသံက ပိုက်ယ္လာသည္။ လက္ဖ၀ါးေလးေတြကလည္း ကၽြဲၾကီး ရင္ဘတ္ကို အတင္းတြန္းထုတ္ျပီး ဖယ္ခိုင္းသည္။ ခက္သည္က ဖိခ်ေနသည္က ခါး ၊ သူ တြန္းထုတ္ေနသည္က ရင္ဘတ္ျဖစ္၍ မည္သို႔မွ် အရာမေရာက္။
ကၽြဲၾကီးသည္ ၀င္သေလာက္ေလး အ၀တြင္ ေညွာင့္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္၍ ခ်ဴဆီ ထုတတ္ေနသည္။ မၾကာပါ။ သူ ထင္ထားသည့္အတိုင္း မျငိမ္းသာ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းမွ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္က်လာသည္။ တခဏမွ် ဆက္လုပ္ျပီးလွ်င္ ခဏရပ္၍ ကၽြဲၾကီး အေညာင္းေျဖသည္။ မျငိမ္းသာဆီက ငိုသံသည္လည္း ရိႈက္သံအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေခ်ျပီ။ အနည္းငယ္ ခံနိုင္ရည္ ရွိလာသည့္ သေဘာ။ ကၽြဲၾကီးသည္ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ေနာက္သို႔ ဆန္႔ထုတ္၍ အေနအထားျပင္ျပီး အားယူလိုက္သည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ ခါးအားျဖင့္ တစ္ဆံုးထိ ဖိသြင္းခ်လိုက္ရာ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးအတြင္း ထိုးခြဲ၀င္ေရာက္ သြားသည့္ "ဗရစ္.. ဒစ္..ဒစ္.." ဆိုသည့္အသံကိုပါ ၾကားလိုက္ရသလို တင္းက်ပ္စြာ ဆို႔ပိတ္ခံေနသည့္ ေနရာေလး အေရာက္တြင္ပင္ အနားမယူပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖိထိုးခ်လိုက္သည္။
မျငိမ္းသာ ခါးကေလးကို ေကာ့တက္လန္ပ်ံသြားရင္း ကၽြဲၾကီးလက္ေမာင္းကို လက္ဖ၀ါးေလးျဖင့္ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ကာ စို႔စို႔နစ္နစ္ကေလး ေအာ္လိုက္သည္။ သူ႔ေအာ္သံသည္ ခပ္တိုးတိုးသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သံရွည္ျဖစ္၍ ငိုညည္းသံႏွင့္ တူေနသည္။ ကၽြဲၾကီး သူ႔လိင္တံကို ခပ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆြဲထုတ္ကာ ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးစမ်ား ကပ္ေပေနသည့္ လိင္တံ ညိဳတုတ္တုတ္ၾကီးသည္ အေၾကာတစ္ျပိဳင္းျပိဳင္း ႏွင့္ ေျပာင္လက္ေနသည္။ သည္ေလာက္ေတာ့ နာရေပမည္။ မျငိမ္းသာသည္ သူ႔ လက္ေကာက္၀တ္ေလာက္ရွိသည့္ လိင္တံၾကီးျဖင့္ ထိုးသြင္းခံရျခင္းျဖစ္ရာ အစပိုင္းေတာ့ ခံရခက္မည္မွာ မုခ်ပင္။
ကၽြဲၾကီးသည္ ခ်ိဳင္းၾကားတြင္ညွပ္ကာ ခ်ဴပ္ထားသည့္ ေျခသလံုးေလးမ်ားကို ေျဖခ်လႊတ္ေပးလိုက္ျပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း စတင္၍ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ မျငိမ္းသာသည္ နာက်င္မူႏွင့္ ၀မ္းနည္းမူေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ား ထပ္မံစီးက်လာေသာ္လည္း ေအာ္ဟစ္ ထုရိုက္ျခင္းေတာ့ မလုပ္ေတာ့။ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ် ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ အရည္မ်ားသည္လည္း ရႊဲနစ္ေနေအာင္ ထြက္လာၾကရာ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံမွ တစ္ဆင့္ ေဂြးဥၾကီးမ်ားအထိ စီးက်လာၾကသည္။ ဘ၀၏ ပထမဆံုး ေခ်ာဆီမ်ားျဖစ္ေလရာ မ်ားသည္ႏွင့္အမွ် ပ်စ္ခၽြဲေစးကပ္ေနရာ ကၽြဲၾကီးအဖို႔ ႏူးညံ့စြာ တင္းက်ပ္ျခင္းႏွင့္ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ လိုးရျခင္းကို အျပည့္အ၀ ခံစားမိေနသည္။
ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ကၽြဲၾကီး မထိန္းနိုင္ေတာ့။ သူသည္လည္း မိန္းမႏွင့္ ကင္းကြာေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္၍ ၾကာရွည္ ေအာင့္မထားခ်င္။ ခါးအားႏွင့္ နင္းေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း တစ္ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ လိုးေတာ့သည္။ မျငိမ္းသာကေလးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ရင္အုပ္ၾကီးေအာက္တြင္ ေခါင္းေလး ယမ္းခါေနရင္း အသက္ရႈေတြ မွားေနရသည္။ ပါးစပ္က တစ္စံုတစ္ခုကို ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ဘာကို ဘယ္လို ေအာ္ရမည္မွန္း မသိ။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မျမင္ခဲ့ဖူးပါပဲ ဒီကေန႔ မနက္မွ ေတြ႔ဖူးျပီး အဓမၼဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ ခံလာရကာ အတင္း လိင္ဆက္ဆံေနသည့္ ထို လူ႔ဘီလူးၾကီးကို ေၾကာက္သည္ ။ ရြံ႕သည္။ မုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္ကလဲ ခံရတာ ေကာင္းလာေနသည္။ က်ဥ္ကနဲ က်ဥ္ကနဲ လိႈက္တက္လာေနေသာ အေၾကာဆံုေနရာမွ ေ၀ဒနာမ်ားသည္ မျငိမ္းသာ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဓာတ္လိုက္ေစသကဲ့သို႔ လႈပ္ရွား ေႏြးေထြးလာေစေနသည္။
ခံရခက္သည္ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ ခႏၵာကိုယ္ၾကီးႏွင့္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ရင္ေခါင္းတစ္ခုလံုး ျပည့္က်ပ္သြားသလိုျဖစ္ျပီး အသက္ရႈ၍ မ၀သလိုျဖစ္လာကာ ပါးစပ္ႏွင့္ ရႈရမလား ၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ရႈရမလား ဘယ္လို ရႈရမည္ကို မျငိမ္းသာ မသိေတာ့ျခင္းပင္။ အသက္ရႈမွားသည္ႏွင့္အမွ် ေမာလာသလို က်ဥ္တက္လာေနေသာ ခံစားမူက ေခါင္းထဲကလား ၊ ရင္ဘတ္ထဲကလား မသိ။ ဖ်င္းကနဲ လင္းသြားသလိုလို ၊ ဖ်တ္ကနဲ ေမွာင္သြားသလိုလို မျငိမ္းသာသည္ တိမ္စိုင္ေတြေပၚ ေရာက္သြားေခ်ျပီတည္း။
(အပိုင္း ၃)
မျငိမ္းသာသည္ သစ္လံုး အိမ္ၾကီးေရွ႕ ကျပင္ေ႔ပၚတြင္ ပံု႔ပံု႔ေခြေခြေလး ထိုင္ရင္း ဟိုး… အေ၀းမွ ေတာင္ျပာတန္းမ်ားကို ေငးေနမိသည္။ လက္လွရြာက အဘအိမ္တြင္ ရွိစဥ္ကလည္း သည္လိုပင္ ေငးေမာရင္း ေတာင္တန္းၾကီးမ်ား၏ ဟိုမွာဘက္တြင္ ဘာေတြမ်ား ရွိေနမလည္လဲဟု ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ ယခု ေတြးေနမိသည္ကေတာ့ အဘ ဘသာညိဳ မည္သုိ႔ေနထိုင္ေနပါသနည္း ။ အဘသည္ မရွိသည့္ ေရႊတစ္ပိႆာကို ဘယ္လိုမွ မရွာနိုင္၍သာ ျငိမ္းသာကို လက္လႊတ္ခံလိုက္ရသည္။ ၀မ္းနည္းေနမည္မွာ မုခ်ပင္။ အစ္ကို ေပစိတစ္ေယာက္ေကာ ဒဏ္ရာ သက္သာပါရဲ႕လားဟူ၍ပင္ ။ ထိုစဥ္ သစ္လံုး အိမ္ တံခါး၀မွ လူတစ္ေယာက္ ေပၚလာျပီး
"ေလစိမ္းေတြ တိုက္ေနတယ္ေလ.. ျငိမ္းသာ.. အထဲ၀င္.. ကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္မယ္"
မျငိမ္းသာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရ ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မျငိမ္းသာ ပံု႔ပံု႔ေလး ဆူထြက္ေနေသာ ကိုယ့္ဗိုက္ကိုကိုယ္ ျပန္ငံု႔ၾကည့္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ လက္ေထာက္ကာ အားယူထသည္။ သူရက ေဘးမွ လာတြဲ ထူသည္။ မျငိမ္းသာ စခန္းကို ေရာက္သည့္ညက လူ အကုန္လံုးနီးပါးႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံရသည္။ နီးပါးဟု ဆိုရာတြင္ ေအာင္ျမတ္က မျငိမ္းသာထံ လာခဲ့ေသာ္လည္း ဘာမွ်မလုပ္ပဲ ေစာင္ျခံဳေပးကာ ျပန္ထြက္သြားခဲ့၍ ျဖစ္သည္။ ထိုည၏ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ စိတ္ပါလာသည့္ လူက မျငိမ္းသာထံ လာသည္။ မျငိမ္းသာ သေဘာမေပါက္ေသးခင္ခ်ိန္က မည္သူ႔ကိုမွ် မျငင္း၀ံ့ ။ ေနာက္ပိုင္း တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိလာသည္က မျငိမ္းသာက ျငင္းလွ်င္ သူတို႔ ေရွ႕ဆက္မတိုးၾကေတာ့။ ထိုအခါ ျငင္းပယ္အခံရဆံုး လူမ်ားသည္ ကၽြဲၾကီး ၊ ပြဲစား ၊ ကလန္ႏွင့္ ျမင့္ထူးတို႔ ျဖစ္လာၾကသည္။ ေက်ာ္သစ္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစနဲ႔ လူပံုေခ်ာသူျဖစ္၍ ရံဖန္ရံခါ ခြင့္ျပဳခံရတတ္ျပီး တစ္ခါဖူးမွ် ျငင္းပယ္မခံရသူမွာ သူရျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမတ္ကေတာ့ ပထမဆံုးည ေစာင္လာျခံဳေပးသည္ကလြဲ၍ ေနာက္ပိုင္း တစ္ၾကိမ္ကေလးမွ်ပင္ ေပၚမလာေတာ့။
မျငိမ္းသာသည္ သူ႔ကို ပထမဆံုး ရက္ရက္စက္စက္ ဆက္ဆံခဲ့သည့္ ကၽြဲၾကီးကို ေၾကာက္သည္။ ပြဲစား၏ လူရည္လည္လြန္းေသာ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ေကာက္ေကာက္က်စ္က်စ္ျပံဳးတတ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို မသတီ။ ကလန္ကေတာ့ အရပ္ပုေန၍ ထင္သည္ ။ သူ႔ကို ျမင္တိုင္း ခင္မင္ခ်င္စိတ္ကလြဲ၍ ဘာစိတ္မွ်မေပၚ ။ ေက်ာ္သစ္၏ ရုပ္ရည္ကေတာ့ ဇာတ္ထဲက မင္းသားမ်ားထက္ ေခ်ာသည္ထင္၍ တစ္ခါတစ္ခါ ေငးၾကည့္ခ်င္မိသည္။ သူရကေတာ့ ျခြင္းခ်က္။ ပထမဆံုးည ဆက္ဆံစဥ္ကတည္းက အလြန္ ၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံခဲ့သူ ။ သူ႔ေရွ႕က ၃ ေယာက္ လုပ္သြား၍ စိုရႊဲ ေပပြေနေသာ မျငိမ္းသာ အဂၤ ါေလးကို တယုတယ ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ ေရေႏြးအိတ္ကပ္ေပးသူ ။ သူ စိတ္ပါလာ၍ လုပ္သည္ကပင္ မျငိမ္းသာ နာမည္စိုး၍ ေညွာင့္သည္ဆိုရံုကေလး ခါးလႈပ္ရံုမွ် လုပ္ခဲ့သူ။ သူရကို မျငိမ္းသာ အားကိုးမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျငိမ္းသာသည္ သူရ၏ သစ္လံုးအိမ္ကေလးတြင္ပင္ အေနမ်ားသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေက်ာ္သစ္က လူရိပ္ လူေယာင္ျပ၍ ေခၚလွ်င္ေတာ့ ဆယ့္ခါတစ္ခါ မျငိမ္းသာ လုိက္သြားတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္၀န္ရွိမွန္း သိလာျပီး ဗိုက္ကေလး ေဖာင္းလာကတည္းက မျငိမ္းသာ၏ အိမ္ယာသည္ သူရ အိပ္ခန္းျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယခုဆို ကိုယ္၀န္ ၇ လပင္ရွိေခ်ျပီ။ မျငိမ္းသာ ေရာက္လာခဲ့သည္မွာလည္း ၇လ ရွိခဲ့ျပီ။ ကိုယ္၀န္ မရင့္ခင္ကတည္းက သူတို႔ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ထြက္လွ်င္ မျငိမ္းသာအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ရေစရန္ အေစာင့္တစ္ေယာက္ကို အလွည့္က်ျဖင့္ ထားခဲ့ေလ့ရွိသည္။ ၇လအတြင္း သူတို႔ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ထပ္ေခၚလာေသးသည္။ ျငိမ္းသာသည္ သူရ၏ သစ္လံုးအိမ္ေလးထဲမွ မိန္းကေလးတို႔၏ ငိုေၾကြး ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကို ၾကားေနခဲ့ရသည္။ ျငိမ္းသာသည္ မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ ကယ္တင္ခ်င္ေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္က အဖမ္းခံအက်ဥး္သားျဖစ္၍ သူကေလးတို႔ သက္သာလို သက္သာျငား သူရကိုသာ ဆြဲေဆာင္ ျဖားေယာင္းျပီး အတူေနေပးျခင္းျဖင့္သာ ကူညီနိုင္သည္။ တစ္ေယာက္ေလ်ာ့၍ တစ္ေယာက္စာ သက္သာလည္း မနည္းဟူ၍သာ စိတ္ေျဖရသည္။ မျငိမ္းသာတုန္းက သူတို႔ ၆ ေယာက္ႏွင့္ ဆီးပင္ ေကာင္းေကာင္းမသြားနိုင္ခဲ့။ က်ဥ္စပ္ေနေသာ အဂၤ ါတစ္ခုလံုးသည္ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ၊ အထိုင္ အထ လုပ္တိုင္း ၊ ေနာက္ေဖးသြားတိုင္း မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်ကာ နာက်ဥ္ခဲ့ရသည္။
မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္ကား ကံဆိုးသည္။ သူ႔ဖခင္သည္ မျငိမ္းသာ ဖခင္လိုပင္ သူတို႔ ေတာင္းသည့္ ေရႊပမာဏကို မေပးနိုင္ခဲ့ရာ ယခုထိ အလယ္ခန္း သစ္သားအိမ္ အခ်ဴပ္ထဲတြင္ ရွိေနဆဲပင္။ တစ္ေယာက္၏ ဖခင္ကေတာ့ မည္သို႔ မည္ပံု ရွာေပးနိုင္သည္မသိ။ ေရႊတစ္ပိႆာေပးကာ လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့၍ ေမ်ာ့ေနေသာ သမီးျဖစ္သူကို ျပန္လည္ ေခၚယူသြားနိုင္ခဲ့သည္။ ဒီကေန႔ေတာ့ မျငိမ္းသာအတြက္ အလယ္ခန္း တံခါးေသာ့ကို ေအာင္ျမတ္က ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္၀န္ ၇ လႏွင့္ မျငိမ္းသာသည္ ကူေဖာင္ေလာင္ဖက္ လိုေနေခ်ျပီ။ ေနာက္ ၂လ သို႔မဟုတ္ ၃ လဆိုလွ်င္ မီးဖြားေတာ့မည္။ ခက္သည္က ကူမည့္ ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ရာသီမေပၚတာ ၂ လ ရွိျပီ ။ အင္း.. သူ အဖမ္းခံထားရတာ ၂ လ ပင္ရွိျပီေလ။ မျငိမ္းသာက ဦး၍ သူရကို အပိုင္ယူထားနိုင္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးအတြက္ လူေကာင္း မက်န္ေတာ့ျခင္းအတြက္ကိုကား မျငိမ္းသာ စိတ္မေကာင္း။ ေက်ာ္သစ္က ရုပ္ေခ်ာသည္မွန္ေသာ္လည္း ေသေသာက္က်ဴးသူ ။ မူးလာလွ်င္ ဖင္ရိုက္ ၊ ေပါင္ရိုက္သာ မက ပါးရိုက္ နားရိုက္ပါ လုပ္တတ္သူ။
ျငိမ္းသာသည္ အနားသို႔ ေရာက္လာေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာ၍ ေမးျမန္းစပ္စုၾကည့္ရာ ျဖဴလံုးအမည္ရသည့္ ျဖဴျဖဴျပည့္ျပည့္ ကေလးမေလးသည္ ယင္းမာပင္ အေရွ႕ဘက္ ၊ ေၾကးစင္ရြာသူ ၊ လယ္သူေဌး ဦးတုတ္၏ ဒုတိယေျမာက္ သမီး ပညာတတ္ကေလး ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ေကာလိပ္တက္ျပီး ေႏြေက်ာင္းပိတ္ ရြာအျပန္ လွည္းလမ္းေပၚတြင္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ခံလာရသူ ၊ ေကာလိပ္ေအာင္လွ်င္ အိႏိၵယနိုင္ငံသို႔သြားကာ ေဆးတကၠသိုလ္တက္မည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသူကေလး။ ယခုေတာ့ ခုႏွစ္အိမ္တန္း၏ ဘံုမယားေလး ျဖစ္ေနရွာေခ်ျပီ။ မျငိမ္းသာႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔ စကားေျပာေနသည္ကို နားေထာင္ရင္း ေတြေ၀ စဥ္းစားေနသူက ေအာင္ျမတ္။
` ေအာင္ျမတ္ ေတြးေနသည္။ ယခုဆို သူတို႔အဖြဲ႔တြင္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိလာေပျပီ။ ၁၉ ႏွစ္ႏွင့္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ အရြယ္ေကာင္းေလးမ်ားျဖစ္သည္သာမက က်န္းမာ သန္စြမ္းသည့္ သားေကာင္းမိခင္ ခႏၵာကိုယ္မ်ိဳးလည္း ရွိၾကသည့္ မိန္းမငယ္ေလးေတြ ။ ဒင္းတို႔ေလးေတြသည္ ယခုပင္ ကိုယ္စီကိုယ္င ကိုယ္၀န္လြယ္ထားၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္၍လည္း သားဖြားေပးနိုင္ၾကဦးမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ အဖြဲ႔၏ ဘ႑ာေရးကို ပြဲစားက ေစ့စပ္တိက် ေသခ်ာစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးနိုင္ေသာ္လည္း က်န္းမာေရး ကိစၥအတြက္ ေစာင့္ေရွာက္မူဘက္တြင္မူ လစ္ဟင္းေနသည္။ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မူအတြက္ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသမားေတာ္မ်ား ၊ ေခတ္ပညာတတ္ ဆရာ၀န္မ်ားကို ယင္းမာပင္ျမိဳ႕ေပၚတက္ ပင့္ဖိတ္၍ ရနိုင္ေကာင္းသည္။ သို႔ရာတြင္ စြန္႔စားလြန္းရာက်မည္။ ေဆးပညာ ၀န္ထမ္းမ်ား ၊ ပညာသည္မ်ားကို မသတ္လိုသည့္ ေအာင္ျမတ္သည္ ေဆးဆရာမ်ားကို ပင့္ဖိတ္ျပီးပါက ျပန္လႊတ္ရမည္။ ထို ေဆးဆရာထံက တစ္ဆင့္ စခန္းေနရာကို သိသြားလွ်င္ ပလိတ္ႏွင့္ စစ္တပ္ ေရာက္လာနိုင္သည္။ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ပဲခူးရိုးမတြင္ တိုက္ပြဲ အၾကီးအက်ယ္ဆင္ႏြဲ၍ သခင္သန္းထြန္းတို႔ကို တိုက္ခိုက္ေနသလို အေနာက္ရိုးမဘက္တြင္လည္း မူဂ်ာဟစ္ သူပုန္မ်ားႏွင့္ စစ္ခင္းေနသည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔မွာ အရံတပ္ ႏွင့္ ျမိဳ႕ေစာင့္တပ္ေတြ ရွိေနေသးသည္။ အေကာင္းဆံုးက ေဆးဆရာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္ထားလိုက္လွ်င္ အဆင္ေျပမည္။ ေယာက္က်ားဆရာဆိုပါက အခြင့္သာလွ်င္ တိုက္ခိုက္ ထြက္ေျပးေနဦးမည္။ မိန္းမဆိုပါက အားနည္းမည္ျဖစ္သည့္ျပင္ မယားျပဳထား၍လည္းရသည္။ ေအာင္ျမတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ကာအလယ္သစ္လံုးအိမ္သို႔ သြား၍ ေမာင္းထုကာ အဖြဲ႔သားမ်ားကို အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ရန္ အခ်က္ျပ ေခၚေဆာင္လိုက္သည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ အဖြဲ႔သားအားလံုးကိုသာမက ျငိမ္းသာႏွင့္ ျဖဴလံုးကိုပါ ေခၚယူ၍ အစည္းအေ၀း တက္ေစသည္။ အစည္းအေ၀းဆိုေသာ္လည္း ဆံုးျဖတ္တင္ျပရမည့္ ကိစၥက မျဖစ္မေန ေခၚယူရမည့္ ဆရာ၀န္မ ဖမ္းဆီးေရးျဖစ္ရာ ကန္႔ကြက္သူမရွိ အတည္ျဖစ္သည္။ ျငိမ္းသာႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔အတြက္မူ ကြန္ျမဴနစ္ စံနစ္အေၾကာင္း ပထမဆံုး ပို႔ခ်ခံရသည့္ သင္တန္းလည္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမတ္က အလ်င္းသင့္၍ သူရည္ရြယ္သည့္ ဘံုလူ႔ရြာ စံနစ္အေၾကာင္း အတိုခ်ဴပ္ ရွင္းျပသည္။ ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစားမ်ားကို ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားမ်ားက အာဏာပိုင္တို႔ႏွင့္ ေပါင္း၍ ဂုတ္ေသြးစုပ္ ျခယ္လွယ္ ဗိုလ္က်ေနသည့္ အေၾကာင္းမ်ား ၊ ဆင္းရဲသားနင္းျပားမ်ား၏ လုပ္အားခကို ထိုက္တန္စြာ မေပးအပ္ပဲ ေငြကိုရင္း၍ ခိုင္းစားေနသည့္ အေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပသည္။ ပညာတတ္ေပါက္စေလးျဖစ္ေသာ ျဖဴလံုးသည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ေငးေမာ နားေထာင္ေနရင္းမွ အမွတ္မဲ့ လက္ခုပ္တီးမိသည္အထိ သေဘာက်သြားပံုရသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ပညာေရးျဖင့္ ၾကီးျပင္းလာသူ ၊ ရြာသူၾကီး သမီး ျငိမ္းသာကေတာ့ သိပ္နားလည္လွသည္ မဟုတ္ေခ်။
ေအာင္ျမတ္တို႔သည္ ယင္းမာပင္ျမိဳ႕သို႔ စနည္းနာစံုစမ္းရန္ ပြဲစားကို ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္လိုက္သည္။ ပြဲစားသည္ ယင္းမာပင္ျမိဳ႕ ေဆးရံုတြင္ ဆရာ၀န္မ ရွိ / မရွိႏွင့္ သြားလာတတ္ပံုမ်ားကို စံုစမ္းမည္ျဖစ္သည္။ က်န္လူမ်ားက စခန္းတြင္ အနားယူရင္း ပြဲစားအျပန္ကို ေစာင့္မည္။ ျဖဴလံုးကား ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ၏ မိႈင္းလံုးကို သေဘာအက်ၾကီး က်သြားကာ ေအာင္ျမတ္ကို ဘုရားတစ္ဆူအလား သတ္မွတ္ရံုတင္မက က်န္လူမ်ားကိုပါ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ျမင္လာပံုရသည္။ သူသည္ သူတတ္နိုင္သည့္ လိင္အလုပ္အေကၽြးျဖင့္ သူ႔သူရဲေကာင္းမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳေလေတာ့၏။ ျဖဴလံုး၏ သဒၵါေပါက္မူအေပၚ အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ေနသူက ကၽြဲၾကီး။ သူ႕ခမ်ာ ခႏၵာကိုယ္ၾကီး ၾကီးမားသန္စြမ္းသလို လိင္တန္ကလည္း အျမဲလိုလို ေတာင့္တင္းေနသူျဖစ္ေသာ္လည္း လိင္ဆက္ဆံခြင့္ရဖို႔အေရး အလွည့္က် ေစာင့္ရသကဲ့သို႔ ခုႏွစ္အိမ္တန္း၏ ဓေလ့ကို သိလာသူ ျငိမ္းသာႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔က သူ႔ကို လက္မခံ၍ စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနခဲ့ရသူ။
ျဖဴလံုးသည္ လွ်ိဳအတြင္းရွိ ေခ်ာင္းစပ္မွအျပန္ ထမီရင္လွ်ားျဖင့္ ကၽြဲၾကီး၏ သစ္လံုးအိမ္ေလးေရွ႕မွအျဖတ္ ကၽြဲၾကီးအိမ္ဘက္ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ တံခါးမၾကီး ဖြင့္ထားကာ အိမ္အတြင္း ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္းရင္း အရက္ေသာက္ကာ ထမီရင္လွ်ားျဖင့္ ျဖဴလံုးအလွကို ေငးေမာေနသည္။ ျဖဴလံုး ျပံဳးလိုက္ရင္း ကၽြဲၾကီး အိမ္ဘက္သို႔ လွမ္းထြက္သြားကာ အိမ္ထဲ၀င္လိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္း၀င္လာေနေသာ ျဖဴလံုးကို ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြ မခုန္စဖူး ခုန္လာေနသည္။ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲ၀င္ ကာလအတြင္း အဂၤလိပ္မ်ားႏွင့္ေရာ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ပါ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ဖူးသည့္ စစ္သားေဟာင္း လူၾကမ္း ကၽြဲၾကီး သူ႔ကိုယ္သူ အံ့ၾသသြားသည္။ စစ္အတြင္းကာလမွာေရာ ယခု ေတာပုန္းဘ၀တြင္ပါ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံခဲ့ဖူးပါသည္။ အနိုင္က်င့္ အဓမၼျပဳရတာျဖစ္၍လား မသိ ။ ရင္မခုန္ခဲ့ဖူးေခ်။ ယခု ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ ခ်ာတိတ္မေလး၏ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းသည္ သူ႔ရင္ထဲက ႏွလံုးသားေပၚ တစ္လွမ္းခ်င္း ခ်နင္းလာသည္ကဲ့သို႔။
ကၽြဲၾကီး ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္၍ အရက္ေသာက္ေနရာမွ ထရပ္ကာ ျဖဴလံုးကို ဆီးၾကိဳမည့္ဟန္ျပဳသည္။ ျဖဴလံုးက ကၽြဲၾကီးကို အလာမခံ ။ သူက ဦးေအာင္ ေျခလွမ္းကို သြက္သြက္လွမ္း၍ ကၽြဲၾကီး ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လိုက္သည္။ က်ယ္ေျပာ မို႔ေမာက္ေနေသာ ကၽြဲၾကီး၏ ရင္အုတ္ၾကီးမ်ား ၾကားတြင္ ျဖဴလံုး၏ မ်က္ႏွာေလး ေပ်ာက္သြားသည္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ရင္အုတ္ၾကီးၾကားထဲတြင္ မ်က္ႏွာေလးကို ႏွစ္ထားရင္း ကၽြဲၾကီး၏ ႏွလံုးခုန္သံကို ၾကားမိသြားသည္။ ျဖဴလံုး ကၽြဲၾကီး မ်က္ႏွာကို ေမာ္ၾကည့္သည္။ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လွေသာ အမာရြတ္ ၊ ၀က္ျခံအျပည့္ျဖင့္ မ်က္ႏွာမဲမဲၾကီးထဲမွ အရည္လဲ့၍ ရီေ၀ေနေသာ မ်က္၀န္းအစံုသည္ ျဖဴလံုးကို ခပ္ေ၀ေ၀ေလး ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။ ျဖဴလံုး၏ အျမင္အာရံုထဲတြင္ ကၽြဲၾကီး မ်က္ႏွာမွ အမာရြတ္မ်ား ၊ ၀က္ျခံမ်ားကို မျမင္ေတာ့။ သူ႔ကို ရီေ၀စြာ ၊ ေလးနက္စြာျဖင့္ မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္ေနေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုသာ ျမင္သည္။
ျဖဴလံုး ေျခဖ်ားေလးေထာက္၍ သူ႔ ပခံုးၾကီးကို အားျပဳ ဆြဲခိုကာ ပါးျပင္ၾကီးကို မမီမကမ္းေလး ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္မိသည္။ ကၽြဲၾကီး ယခုမွ အသိ၀င္လာသလို ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ ျဖဴလံုး၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကို လွမ္းဖက္သည္။ သူက ခပ္ဖြဖြဖက္သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ျဖဴလံုအဖို႔ေတာ့ တင္းက်ပ္လွသည္ျဖစ္၍ ျပံဳးရယ္လိုက္ကာ ..
"ေလွ်ာ့ပါဦး.. ဗိုက္ကို ထိသြားဦးမယ္" ဟု ဆိုသည္။ ကၽြဲၾကီး ပ်ာပ်ာသလဲျဖစ္သြားကာ ဖက္ထားေသာလက္ကို ခ်က္ခ်င္းလႊတ္၍ လက္ကေလးကို ညင္ညင္သာသာဆြဲကိုင္ကာ သူ႔ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေစသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖဴလံုးက မထိုင္ပဲ ကၽြဲၾကီးကိုသာ ထိုင္ေစလိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ ထိုင္ေနေသာ ကၽြဲၾကီး မ်က္ႏွာကို လက္ဖ၀ါးေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ရင္း နဖူးကို နမ္းသည္။ ကၽြဲၾကီး တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့က်သြားသည္။ ၁၈ ႏွစ္ရြယ္ အရပ္ ငါးေပေက်ာ္မွ်သာရွိေသာ ေကာင္မေလး၏ လက္ဖ၀ါးမ်ားႏွင့္ အနမ္းတစ္ခ်က္သည္ ၇ေပနီးပါးျမင့္သည့္ ၄၀ ၀န္းက်င္ ေယာက္က်ားၾကီးတစ္ေယာက္ကို အရိုး မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျပဳနိုင္စြမ္းသည္။
ျဖဴလံုးသည္ မ်က္ႏွာေပၚမွ အနမ္းကို လည္တိုင္မ်ား ၊ ရင္အုတ္ၾကီးမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ၀မ္းဗိုက္ျပင္ၾကီး ေပၚသို႔ ေရႊ႕သည္။ ကၽြဲၾကီးဒ ၀မ္းဗိုက္သား ၾကြက္သားတုန္းၾကီးမ်ားသည္ ျဖဴလံုး၏ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးႏွင့္ ထိလိုက္တိုင္း တြန္႔ေခါက္ ရုန္းၾကြသြားသည္။ ကၽြဲၾကီးကား ၀ဠ္လည္ေခ်ျပီ။ မိန္းကေလးငယ္ေလးမ်ားကို သူ႕ အင္အားၾကီးျဖင့္ အတင္း အၾကမ္း အနိုင္က်င့္ခဲ့စဥ္အခါက တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ အသားဆိုင္မ်ားကို ၾကည့္၍ သေဘာက်ေနခဲ့သူ ။ ယခု ျဖဴလံုးသည္လည္း ကၽြဲၾကီး၏ ၀မ္းဗိုက္ၾကြက္သားၾကီးမ်ားကို ထိနမ္းလိုက္တိုင္း လႈပ္ရွား တုန္ခါသြားသည္ကို သေဘာက်ေနသည္။ ကၽြဲၾကီးကား သူ႔ကို ဒီလို ျပဳစုယုယမည့္သူ တစ္သက္တြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါဖူးမွ် ခံခဲ့ရရွာသည္ မဟုတ္ေခ်ရာ လူပ်ိဳရိုင္းေလးလို ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ရန္ကုန္ ကြန္ဗင့္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ ျဖဴလံုးကလည္း ေခသူ မဟုတ္။ ကမ္းနားလမ္းရွိ Grand Club တြင္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားႏွင့္ အေတြ႔အၾကံဳရွိခဲ့ဖူးသူျဖစ္ေလရာ ကၽြဲၾကီးခမ်ာ တစ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ျမည္ညည္းသံပါ ထြက္လာရေတာ့သည္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ၀မ္းဗိုက္ျပင္ၾကီးကို နမ္းထိေနရင္းမွ ခါးမွ ပုဆိုးကို ေျဖေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ လိမ္ေကာက္ေကာက္ အေမႊးအံုၾကီး အေပၚမွ ဆီးခံုမို႔မို႔ၾကီးကို ဖြဖြေလး နမ္းသည္။ ကၽြဲၾကီး ခါး ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ျဖဴလံုး ျပံဳးလိုက္ကာ ကၽြဲၾကီးမ်က္ႏွာကို ေမာ္ၾကည့္သည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ မ်က္ရည္မ်ား စိမ့္က်လာေတာ့မတတ္ ရီေ၀ အရည္လဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းၾကီးမ်ားျဖင့္ ျဖဴလံုးကို ေငးေငးေလးၾကည့္ေနသည္။ ျဖဴလံုး အၾကည့္ကို လႊဲ၍ ေအာက္ကို ျပန္အၾကည့္လိုက္တြင္ေတာ့ ေထာင္မတ္ တင္းမာေနေသာ လိင္တံၾကီးသည္ ငရုပ္က်ည္ေပြ႕ၾကီး ေထာင္ထားသည့္အလား ေငါက္ေတာက္ၾကီး ေထာင္ထေန၏။ ျဖဴလံုး လိင္တံ ထိပ္ဖူးေလးကို လွ်ာရဲရဲေလးထုတ္၍ ပလစ္ကနဲ ရက္လိုက္သည္။
ကၽြဲၾကီး ထိုင္ေနရက္မွ ဖင္ပါ ၾကြမတတ္ ခါးၾကီး ေကာ့ထိုးသြား၏။ ျဖဴလံုးကား မရပ္ လက္ဖ၀ါးနုနုေလးျဖင့္ လိင္တံၾကီး ေအာက္ေျခရွိ ေဂြးဥၾကီးကို ဖြဖြေလး ပင့္မကိုင္သည္။ ကၽြဲၾကီး ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္လုမတတ္ ႏွလံုးေတြ ခုန္လာသည္။ ျဖဴလံုးသည္ လူေကာင္ၾကီးသေလာက္ ၾကီးမားေပ်ာ့တြဲက်ေနေသာ ကၽြဲၾကီး၏ ေဂြးဥမ်ားကို ဖြဖြေလးကိုင္ထားရင္းမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆုပ္နယ္သည္။ ကၽြဲၾကီး ကုလားထိုင္လက္ရန္းကို အားျဖင့္ အတင္း ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ကာ လက္ဖံေတြပါ တုန္လာေနသည္။ ျဖဴလံုးကား စတင္ေခ်ျပီ။ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံထပ္ဖူးကို ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဟ၍ ၀င္သေလာက္ သြင္းထည့္ယူကာ ငံုလိုက္သည္။ လက္ကလည္း ေဂြးဥၾကီးကို ဖြဖြေလး ဖ်စ္နယ္လ်က္။ ကၽြဲၾကီး လက္ဖ်ံေတြသာမက ဗိုက္သားေတြပါ တုန္တက္လာသည္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီးအျဖစ္ကို သတိထားမိရင္ လိင္တံၾကီး ငံုထားလ်က္က ျပံဳးမိလိုက္ကာ ကၽြဲၾကီးမ်က္ႏွာကို ေမာ္ၾကည့္၍ ပါးမို႔ေလးႏွစ္ဘက္ ခ်ိဳင့္သည္အထိ စုပ္လိုက္ရင္း လွ်ာေလးႏွင့္လည္း လိင္တံ ေအာက္ေမးသိုင္းၾကိဳးကို ရက္လိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီး မ်က္လံုးမ်ား စံုမွိတ္ကာ "အ " ကနဲ အသံထြက္၍ ျဖဴလံုး၏ ေခါင္းေလးကို လွမ္းကိုင္သည္။
သူ႔ ခမ်ာ အေတာ္ပင္ အားမလို အားမရျဖစ္ေနရွာေခ်ျပီ။ မ်က္ႏွာေလးကို စံုကိုင္၍ ပါးစပ္ထဲ အတင္း ေဆာင့္လိုးထည့္လိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ရာတြင္ ျဖဴလံုး နာသြားမည္ စိုးသည္။ စိတ္ကလဲ ထလာေနသည္မွာ လိင္တံ ထိပ္ဖူးၾကီး ေပါက္ကြဲ ထြက္ေတာ့မည္ကဲ့သို႔ ။ ျဖဴလံုးသည္ လည္ပင္းေက်ာၾကီး ေထာင္ထလာကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးတက္လာေသာေၾကာင့္ နီရဲ ျပာႏွမ္းလာေနေသာ ကၽြဲၾကီး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ သနားလာကာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး စုပ္လိုက္သည္။ လက္ကေလးတစ္ဘက္ကလည္း ပါးစပ္ေအာက္က လြတ္ေနေသာ လိင္တံၾကီးကို ဂြင္းထုသလို ထုေပးေနသကဲ့သို႔ က်န္တစ္ဘက္ကလည္း ေဂြးဥတြဲၾကီးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပင့္ညွစ္ထားသည္။ ကၽြဲၾကီးကား တစ္အီးအီး တစ္အားအားေအာ္ညည္းရင္း တြန္႔လိမ္ေနေခ်ျပီ။ ၾကာသည္ေတာ့ မဟုတ္။ ျဖဴလံုး အာခံတြင္းေလးထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား အရွိန္ျပင္းလြန္းစြာ ပန္းထုတ္ရင္း ျပီးသြားသည္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး ျပီးေနစဥ္ ျငိမ္၍ ငံုထားေပးေနသည္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ေဂြးဥထဲတြင္ သုတ္ရည္ဟူ၍ တစ္စက္ကေလးမွ် မက်န္ေစခ်င္သည့္ သေဘာလားမသိ။ လက္ေတြကေတာ့ ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း ေဂြးဥၾကီးမ်ားကို ညွစ္ေနဆဲပင္ ။ ကၽြဲၾကီးကား ဒူးေခါင္းၾကီး တစ္ယမ္းယမ္းျဖင့္ ေပါင္ေၾကာေတြပါ လိုက္၍ တုန္တက္ လႈပ္ရွားေနရင္း ျပီးေနသည္။ ေနာက္ဆံုး အရည္ တစ္စက္မွ မထြက္ေတာ့ဟု ထင္သည့္ အခါက်မွ ကၽြဲၾကီး၏ လက္တံကို လႊတ္ကာ ပါးစပ္ထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေထြးထုတ္သည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္သြားသကဲ့သို႔ ျဖဴလံုးကိုလည္း အရမ္းအားနာသြားသည္။
ျမန္မာ့ လူ႔ေဘာင္တြင္ ပါးစပ္ျဖင့္ လုပ္ေပးခံရဖို႔ဆိုသည္မွာ ဘုရင္ ၊ မွဴးမတ္ႏွင့္ နယ္စားပယ္စား အာဏာပိုင္မ်ားမွသာ ခံစားနိုင္မည့္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ သာမန္ ေက်းလက္က လူမ်ားအဖို႔ေတာ့ ပါးစပ္ျဖင့္ လုပ္ရေကာင္းသည္မွန္းေတာင္ သိၾကသည္မဟုတ္။ ကၽြဲၾကီးအေနျဖင့္လည္း ဤအရသာမ်ိဳး ဤတစ္ၾကိမ္သာ ခံစားဖူးေလရာ အလြန္ေက်နပ္သကဲ့သို႔ အားလည္းနာေနသည္။ ျဖဴလံုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းနားတြင္ ေပကပ္က်န္ေနေသာ သူ႕ သုတ္ရည္ အစအနမ်ားကို ပုဆိုးျဖင့္ ဖြဖြေလး လွမ္းသုတ္ေပးရင္း ၾကမ္းေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ ျဖဴလံုးကို ဆြဲထူမဖို႔ ျပင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ျဖဴလံုးက အထူမခံ ။ ေပ်ာ့တြဲက်သြားျပီျဖစ္သည့္တိုင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္ေနေသးေသာ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံ ထိပ္ဖူးကို လက္ျဖင့္ မထိမကိုင္ပါပဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ လွ်ာတို႔၏ စုပ္အားျဖင့္ ပလြတ္ကနဲ စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ ကၽြဲၾကီး ထခုန္လုမတတ္ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္။
ဤတြင္ ကၽြဲၾကီး၏ ၀ဠ္လည္ခန္း စတင္ျခင္းပင္။ အရည္မထြက္ေတာ့သလို ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ တြဲေလာင္းၾကီးျဖစ္ေနေသာ လိင္တံကို ျဖဴလံုးက အားပါးတရ စုပ္ယူရင္း ေဂြးဥၾကီးမ်ားကို နယ္ေလရာ သုတ္ရည္ထြက္ျပီးကာစ အထိအေတြ႔အာရံု အလြန္ေကာင္းေနေသာ လိင္တံထိပ္ဖူးသည္ လွ်ာနုနုေလးျဖင့္ ထိဆြဲ အစုပ္ခံလိုက္ရတိုင္း က်ဥ္တက္ အေၾကာလိုက္ကုန္သည္။ ကၽြဲၾကီး ေအာ္ညည္းရေလျပီ။ ျဖဴလံုးက သူ႔ပါးစပ္ထဲက အရာကို အျပင္ျပန္မထုတ္ေတာ့ဟုမ်ား ဆံုးျဖတ္ထားေရာ့ေလသလား မသိ။ စုပ္ျမဲတိုင္း စုပ္လ်က္။
အခန္း (၄)
ပြဲစားျပန္ေရာက္လာသည္။ ယင္းမာပင္တြင္ ဆရာ၀န္မ မရွိ ။ ေယာက္က်ား ဆရာ၀န္သာရွိသည္။ သူနာျပဳ မိန္းကေလး စုစုေပါင္း ၁၄ ေယာက္ရွိသည္။ အထက္တန္း သူနာျပဳ ၄ ေယာက္ရွိသည့္ အထဲတြင္မွ ၂ ေယာက္က အပ်ိဳ ၊ တစ္ေယာက္က ဧရာ၀တီတိုင္းဘက္က လာသည့္ ေအာက္သူ ၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကရင္တိုင္းရင္းသူ ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေဆးရံုအနီးရွိ ၀န္ထမ္းအေဆာင္တြင္ တစ္ခန္းတည္း အတူတူေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ စတင္ အစီအစဥ္ ေရးဆြဲေတာ့သည္။ သူ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္က ေအာက္သူ ဗမာမ ၊ ကရင္တိုင္းရင္းသူ ဆိုပါက ခရစ္ယန္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္လိမ့္မည္။ တိုင္းရင္းသား ခရစ္ယန္ ဘာသာ၀င္တို႔ မည္သည္ ေခါင္းမာၾကသည္။ သူတို႔ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သည့္အရာကို မည္သည့္အရာႏွင့္ အေၾကာင္းျပျပ လြယ္လြယ္ကူကူ စြန္႔လႊတ္တတ္သူမ်ား မဟုတ္။ ဗမာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုကေတာ့ ဤသို႔မဟုတ္။ သာမန္ အိမ္ေထာင္က်ရံုမွ်ႏွင့္ပင္ အယူ၀ါဒကို ေျပာင္းလဲနိုင္သည္။ ထဲထဲ၀င္၀င္ နားလည္ ယံုၾကည္သူ နည္းပါးျပီး မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္သူသာ မ်ားသည္။ ေအာင္ျမတ္၏ ကြန္ျမဴနစ္ ဘံု၀ါဒကို အသာတၾကည္ ရိုက္သြင္း၍ ျဖစ္နိုင္သည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ပြဲစား ေျပာျပေနသမွ်ကို နားေထာင္ေနရင္းမွ ေက်ာ္သစ္ ႏွင့္ ကလန္ကို လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ ေက်ာ္သစ္က လူမမာဟန္ေဆာင္ရမည္ ။ ကလန္က လိုက္ပို႔သူ လူနာေစာင့္ လုပ္မည္။ လူနာျပဟန္ေဆာင္၍ သူနာျပဳဆရာမကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္မည္။ ပြဲစားက ျမင္းေတြ အသင့္ျပင္၍ ေစာင့္မည္။ ေအာင္ျမတ္က ေဆးရံု၀င္းအတြင္းတြင္ အေျခအေနၾကည့္၍ အကဲခတ္ကာ ျဖစ္လာသမွ်ကို မီးစင္ၾကည့္ကေပးမည္။ သူရႏွင့္ ကၽြဲၾကီးကိုေတာ့ ထားခဲ့လိုက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သူရက မျငိမ္းသာ အတြက္ ကူေဖာင္ေလာင္ဖက္ အျဖစ္ႏွင့္ စခန္းေစာင့္ တာ၀န္ယူေပးရမည္။ ကၽြဲၾကီးကေတာ့ တစ္သက္တြင္ တစ္ၾကိမ္ ယခုမွ မိန္းမရသလို ျဖစ္ေန၍ အနားေပးသည့္အေနျဖင့္ ထားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေခၚလွ်င္လည္း ကၽြဲၾကီးမွာ အင္အားရွိနိုင္မည္ မဟုတ္။ ျဖဴလံုးသည္ အခ်ိန္အားရသည္ႏွင့္ ကၽြဲၾကီး၏ ေဂြးဥႏွစ္လံုးကိုသာ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေနရာ အတန္ၾကာလွ်င္ စိတ္ထလာေသာ ကၽြဲၾကီး ထ လိုးမိတတ္သည္။ လုပ္ျပီး အေမာေျပ၍ အတန္ၾကာလွ်င္ ျဖဴလံုးက လာကိုင္ေနတတ္ျပန္သည္။
လူေတြ ရွိေနလွ်င္ပင္ ဂရုမစိုက္တတ္။ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္၍ ပုဆိုးေအာက္က လက္ႏိႈက္ကာ ေဂြးဥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေနတတ္သည္။ ေက်ာ္သစ္ အျမင္ကပ္ကပ္ျဖင့္
" ခံခ်င္ေနလဲ မေတာင္နိုင္တာကို ပြတ္မေနနဲ႔ ၊ ငါ့ ဆီလာ " ဟု စေနာက္သည့္အခါ ျဖဴလံုးအေျဖက
" အိုး.. သူ႔ ေဂြးဥၾကီးေတြက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ တင္းတင္းနဲ႔ အၾကီးၾကီး ၊ ကိုင္လို႔ေကာင္းလို႔ ကိုင္တာ ၊ ခံခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး" ဟု ဆိုသည္။ ကၽြဲၾကီး ခမ်ာလည္း သူ႔ ပခံုးေလာက္သာရွိေသာ သူ႔သမီးအရြယ္ ေကာင္မေလး၏ လက္ဖ၀ါးေလးမ်ားကို တြန္းလွန္နိုင္သည့္ အင္အား မရွိရွာေခ်ရာ သစ္လံုးအိမ္ထဲမွ အျပင္ေတာင္ သိပ္ထြက္နိုင္သည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။
မနက္ေစာေစာခ်ိန္တြင္ပင္ ေအာင္ျမတ္တို႔ ျမင္းကိုယ္စီျဖင့္ ယင္းမာပင္ျမိဳ႕ရွိရာသို႔ ထြက္ခြာသည္။ ေနမြန္းမတည့္ခင္တြင္ ျမိဳ႕အ၀င္ ေတာစပ္သို႔ေရာက္သည့္အခါ ကိုယ္စီ ျမင္းေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၾကျပီး ဇက္ၾကိဳးမ်ားကို ပြဲစားလက္ အပ္လိုက္ၾကသည္။ ညေနတြင္မွ ျမင္းေတြဆြဲျပီး လိုက္လာလိမ့္မည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္လမ္းလံုး ၾကက္သြန္နီအခြံခြာ၍ ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ကာ ကိုယ္ပူရွိန္တက္ေအာင္ လုပ္လာေသာ ေက်ာ္သစ္ကို ကလန္ကတြဲ၍ ေဆးရံုရွိရာဘက္သို႔ သြားသည္။ သူတို႔ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္း အကြာမွ ေအာင္ျမတ္က လိုက္သည္။
ေဆးရံုၾကီး ေရာက္သည္အထိေတာ့ အခက္အခဲမရွိ ။ ကိုယ္ပူတိုင္း အဖ်ားစစ္သည့္ သူနာျပဳ ဆရာမေလးက သူနာျပဳငယ္မ်ားျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔က အဖ်ားတိုင္း၍ ေသြးေပါင္သာခ်ိန္ျပီး လူနာမွတ္တမ္း သြင္းသည္။ ေဆးကုဖို႔က ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေတြ႔မွ ကုရမည္ဟု ဆိုသည္။ ဆရာ၀န္က မနက္ပိုင္း တစ္ၾကိမ္ Round လွည့္ျပီး၍ ညေန ၅ နာရီတြင္မွ တစ္ေခါက္ ထပ္လွည့္မည္။ ေစာင့္ရမည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ အေျခအေနၾကည့္ေနေသာ ေအာင္ျမတ္ကို ကလန္က လက္မေထာင္ျပသည္။ ေန႔ဘက္ေၾကာင္ေတာင္ လူျပန္ေပးဆြဲရမည့္ အေတြးသည္ ေအာင္ျမတ္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ လူဆိုးဆိုသည္ကို လူေတြက ညဘက္ေတြမွာသာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္သည္။ ပလိတ္ႏွင့္ စစ္ဘက္ကလည္း ညဘက္ေတြသာ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ကင္းလွည့္ျခင္း ၊ အဆင္သင့္ လုပ္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ရိုး ထံုးစံရွိသည္။ ေအာင္ျမတ္၏ အစီအစဥ္က ညေနမေစာင္းခင္ခ်ိန္တြင္ သူနာျပဳဆရာမ အေဆာင္ျပန္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္ကို ေစာင့္၍ ၀င္ဆြဲရန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ အခ်ိန္ႏွင့္ အလုပ္လုပ္ရေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အားအေလ်ာ့ဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ေဆးရံု၀င္းအတြင္းတြင္ လူနာေစာင့္ ေယာင္ေယာင္ ၊ လူနာေယာင္ေယာင္ ျပဳ၍ တစ္၀န္းလံုးကို ပတ္ကာ ေလ့လာအကဲခတ္သည္။ ၀င္းသည္ ျခံစည္းရိုးရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း တံခါးေတြ မရွိ။ ၀င္း၏ ညာဘက္ေထာင္ ထမင္းခ်က္ေဆာင္ႏွင့္ ထမင္းစားေဆာင္တြင္ လူနာအခ်ိဳ႕ စားေသာက္ေနၾကသည္။ သူနာျပဳ ဆရာမမ်ားေနေသာ အေဆာင္သည္ ေဆးရံုေဘး ဘယ္ဘက္ ၀င္းအျပင္ႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိသည့္ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ျဖစ္သည္။ အေဆာင္အ၀င္တြင္ သံပန္းတံခါးကို ေသာ့တန္းလန္းျဖင့္ ေတြ႔ရသည္။ ထိုတံခါးမ်ိဳးကား ေသာ့ခတ္ထားလွ်င္ပင္ ကလန္လို အင္အားေလာက္ျဖင့္ ကန္ဖြင့္နိုင္သည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေဆးရံု၀င္းအတြင္း သစ္ပင္ေအာက္တြင္ အေဆာင္ရွိရာဘက္ မ်က္ႏွာမူ၍ ထိုင္ခ်လိုက္ကာ သူ လိုခ်င္သည့္ ဆရာမ အခန္းကို ေလ့လာစူးစမ္းေနသည္။
မၾကာပါ .. ေန႔လည္စာ စားအျပီး ေခတၱ အနားယူၾကပံုေပၚေသာ ဆရာမေလး ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ ညာစြန္ ေထာင့္ခန္းမွ ထြက္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ထမီ အနီမ်ား ၀တ္ထားၾကသည္။ တစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာက် ေလးေထာင့္ဆန္၍ တိုင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ိဳးျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးျပီး သူ႔ထက္ အရပ္အနည္းငယ္ ပိုျမင့္သူက ေအာက္သူ ဆရာမျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးမိသည္။ ဆံုးျဖတ္ျပီးသြားသည္ႏွင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ သစ္ပင္ကို ေက်ာမီရင္း ငိုက္မ်ဥ္းေနလိုက္သည္ ။ ညေနေစာင္းဖို႔က အခ်ိန္ အေတာ္လိုေသးသည္။
အခ်ိန္ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေ၇ြ႕လ်ားလာသည့္ နည္းတူ သစ္ပင္၏ အရိပ္သည္လည္း ဆန္႔ထြက္သည္ထက္ ဆန္႔ထြက္လာေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ အေက်ာအခ်ဥ္ဆန္႔၍ သမ္း၀ါးလိုက္သည္။ အခ်ိန္က်ျပီ ။ ၄ နာရီခန္႔ေတာ့ ရွိျပီဟု မွန္းသည္။ ဆရာမေလးမ်ား ၅ နာရီ ဆရာ၀န္မလွည့္ခင္ ေရခ်ိဳးျပန္ၾကဦးမည္။ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔ ရွိရာ လူနာခန္းဖက္သြား၍ ကလန္ကို မ်က္ရိပ္ျပ၍ အသင့္ ျပင္ခိုင္းထားလိုက္သည္။ ကလန္က ေက်ာ္သစ္ကို တြဲကာ အိမ္သာဖက္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ထမီနီ၀တ္ ဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ေဆးရံုအျပင္ ထြက္လာေနၾကသည္။
ကလန္ႏွင့္ ေက်ာ္သစ္တို႔ အိမ္သာရွိရာ စၾကၤ ံ ေထာင့္ဆံုးသို႔ မသြားေတာ့ပဲ တံခါးေပါက္မွတစ္ဆင့္ အျပင္ထြက္လာကာ ေအာင္ျမတ္ရွိရာ လွမ္းလာၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္က လန္ႏွင့္ ေက်ာ္သစ္ကို ၾကည့္လိုက္ျပီး ဘယ္ဘက္၀င္းေထာင့္ရွိ သူနာျပဳ အေဆာင္ရွိရာဘက္ လွည့္ၾကည့္ျပလိုက္သည္။ ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၾကေသာ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္ကလည္း နားလည္သည္။ ေအာင္ျမတ္ကို ေဘးက ပန္းေက်ာ္၍ သူနာျပဳ အေဆာင္ရွိရာသို႔ သြားသည္။ ဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ကား အခန္းတြင္း ၀င္သြားၾကျပီ။ ေအာင္ျမတ္ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္သြားကာ ခါးၾကားက ေျခာက္လံုးျပဴးကို စမ္းကိုင္လိုက္ရင္း အေျခအေနကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔သည္ ေစ့ရံုေလး ပိတ္ထားေသာ အေဆာင္ သံပန္းတံခါးမွ ျဖတ္၀င္ကာ အေပၚထပ္သို႔ တက္ေနၾကျပီ။ ထို႔ေနာက္ ၀ရံတာကိုျဖတ္၍ ဆရာမေလးမ်ား အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္သည္။ အထဲက ခ်က္ခ်ထားပံုရသည္ ။ မပြင့္ ။ ၀ရံတာမွ ေက်ာ္သစ္က ေအာင္ျမတ္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ေအာင္ျမတ္ ေခါင္းျငိမ့္ျပသည့္အခါ ေက်ာ္သစ္သည္ ရွိသမွ် ခြန္အားကို စုစည္း၍ တံခါးခ်က္ရွိမည့္ ဘက္အျခမ္းကို ေဆာင့္ကန္လိုက္သည္။ ၀ုန္းကနဲ အသံႏွင့္အတူ တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္သည္ က်ားသစ္တို႔၏ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ အခန္းအတြင္း ၀င္သြားၾကျပီး တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္ အကဲခတ္လိုက္သည္။ အနားယူအပန္းေျဖရန္ ျပဳလုပ္ေပးထားေသာ ခံုတန္းလ်ားတြင္ ထိုင္ေနသူ တစ္ခ်ိဳ႕ အသံၾကားလိုက္ဟန္ တူ၍ ဟိုဒီ ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ် ထူးထူးျခားျခားမေတြ႔သည့္အခါ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္သြားၾကသည္။
ပံုမွန္မဟုတ္သည္က ေဆးရံု၀င္းအတြင္းသို႔ ကာကီေရာင္ ဂ်စ္ကားတစ္စီး ေမာင္း၀င္လာေနသည္ကို ေတြ႔ရျခင္းပင္။ ေရွ႕ခန္းတြင္ ၀တ္စံုျပည့္ ရဲ၀တ္စံုျဖင့္ ပလိပ္တစ္ဦးက ေမာင္းလ်က္ ၊ ေဘးတြင္ ဘားမ်ား တင္ထားေသာ ပလိပ္အရာရွိတစ္ဦးက ကေလးတစ္ဦးကို ေပြ႔ခ်ီလ်က္၊ ေနာက္ခန္းတြင္ လက္နက္ကိုင္ ပလိပ္ႏွစ္ဦးလည္း ပါလာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေအာင္ျမတ္ ရုတ္ခ်ည္း စဥး္စားရသည္။ ရဲပလိပ္အရာရွိ၏ ကေလး တစ္စံုတစ္ခုျဖစ္၍ ေဆးရံုလာျပျခင္းျဖစ္မည္။ သူတို႔တြင္ အင္အား ၃ ေယာက္သာပါ၍ မူစရာမရွိေသာ္လည္း ပစ္ခတ္သံၾကား၍ စစ္ကူမ်ား လိုက္လာပါက ေျပးေပါက္မရွိျဖစ္မည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ သူနာျပဳေဆာင္ တံခါး၀မွေန၍ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္အားၾကိဳးတုပ္ ေခၚေဆာင္လာေသာ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔ ထြက္လာၾကသည္။
ဆရာမေလးသည္ ၀ရံတာေရာက္သည္ႏွင့္ ပလိပ္မ်ားကို ျမင္ကာ သံကုန္ဟစ္၍ " ကယ္ေတာ္မူၾကပါ" ဟု ေအာ္ေလရာ ပလိပ္မ်ားသည္ လက္နက္မ်ား အသင့္ျပင္၍ ကားေပၚမွ ဆင္းလာၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေက်ာ္သစ္တို႔ကို လက္မ ေအာက္ဆိုက္၍ ဆုတ္ခြာရန္ အခ်က္ျပလိုက္ကာ ထမင္းခ်က္ေဆာင္ရွိရာဘက္သို႔ မေယာင္မလည္ျဖင့္ သြားသည္။ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔သည္ ဆရာမေလးကို အခန္းထဲ ျပန္ေဆာင့္ တြန္းသြင္းလိုက္ျပီးေနာက္ ၀ရံတာအတိုင္း ေျပးလႊား၍ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းရန္ၾကိဳးစားၾကသည္။ ပလိပ္တို႔ကလည္း ဂ်စ္ကားကို အကာအကြယ္ယူ၍ ေက်ာ္သစ္တို႔ကို စတင္ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ထမင္းခ်က္ေဆာင္အတြင္း ေရာက္သည္ႏွင့္ အရက္ပုလင္းတစ္လံုးကိုင္၍ ဇိမ္ယစ္ေနေသာ ထမင္းခ်က္ကို ေျခာက္လံုးျပဴးျပ၍ ပုလင္းကို လုယူလိုက္ကာ လူကို ေမာင္းထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အရက္ပုလင္းကို ထင္းပံုၾကီးေပၚသို႔ လႊင့္ပစ္ေပါက္ခြဲ၍ မီးဖိုအတြင္းမွ မီးတစ္စကို ယူျပီး မီးတင္ ရိႈ႕လိုက္သည္။ အျပင္တြင္ကား ပလိပ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေက်ာ္သစ္တို႔ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေဆးရံုအေပါက္၀သို႔ ပြဲစားတစ္ေယာက္ ျမင္းမ်ား ဆြဲ၍ ေရာက္ရွိလာသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေက်ာ္သစ္တို႔ကို ပစ္ခတ္ေနေသာ ပလိပ္အရာရွိအား ေနာက္ေက်ာမွေန၍ ေျခာက္လံုးျပဴးႏွင့္ ပစ္လိုက္ျပီး ပြဲစားရွိရာသို႔ ေျပးကာ ျမင္းေပၚ ခုန္္တက္သည္။
ပလိပ္တို႔သည္ သူတို႔ အရာရွိ ဒဏ္ရာရသြား၍ ပစ္ခတ္မူ တန္႔သြားခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔ ေျပးဆင္းလာနိုင္ၾကကာ ျမင္းကိုယ္စီ စီး၍ ဒုန္းဆိုင္း ထြက္လာၾကေတာ့သည္။ သူတို႔ေနာက္ေက်ာတြင္ကား မီးခိုးတစ္လူလူႏွင့္ ဆူညံ ပြက္ေလာရိုက္ေနေသာ ေဆးရံုၾကီးက်န္ခဲ့သည္။ စခန္းသို႔ ေရာက္ရွိသည့္ အခါတြင္ကား ေတာက္ တစ္ေခါက္ေခါက္ျဖင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသူမွာ ကလန္ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ အရပ္အျမင့္တူသည့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးဆရာမေလးကို ထားရစ္ခဲ့ရသည္ေလ။ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အၾကာတြင္ ေအာင္ျမတ္သည္ မေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ အစီအစဥ္ေၾကာင့္ သူတို႔အေပၚ မည္သို႔ သက္ေရာက္နိုင္ေၾကာင္း သိေစရန္ ပြဲစားကို ျမိဳ႕ေပၚ ေစလႊတ္လိုက္သည္။
သူတို႔၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ေဆးရံုအသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ခုလံုးႏွင့္ လံုျခံဳေရးဘက္မွ လူမ်ား ထိတ္လန္႔သြား ၾကသည္။ ေအာက္သူ ဆရာမေလးသည္ အလုပ္ထြက္စာတင္ကာ အလုပ္ထြက္သြားျပီ ျဖစ္သလို ကရင္ဆရာမေလးမွာလည္း နယ္ေျပာင္းသြားျပီျဖစ္သည္။ ဆရာ၀န္ကိုယ္တိုင္ပင္ လွ်င္ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ ၾကိဳးစားေနျပီး ပလိပ္တပ္ဖြဲ႔ ဘက္ကမူ ခုႏွစ္အိမ္တန္း၏ သတင္းကို အပူတျပင္း စံုစမ္းေနသည္။ သူတို႔၏ အရာရွိသည္ မံုရြာေဆးရံုၾကီး ၏ အေရးေပၚလူနာခန္းတြင္ ေဆးကုေနရဆဲျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ပြဲစားကို ျမိဳ႕ေပၚတြင္သာ ေနထိုင္ ရင္း သတင္းစံုစမ္းေနရန္ ညႊန္ၾကားလိုက္သည္။ ဆရာ၀န္ အေျပာင္းအလဲရွိျပီး အမ်ိဳးသမီးဆရာ၀န္ ဆိုပါက ခ်က္ခ်င္းသတင္းပို႔ရန္ မွာၾကားလိုက္သည္။ အခ်ိန္က မရွိေတာ့။ မျငိမ္းသာ အတြက္က တစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ အခ်ိန္ရနိုင္ေတာ့မည္ဟု မွန္းဆထားမိ သည္။ဆယ္ရက္ခန္႔အၾကာတြင္ ပြဲစားတစ္ေယာက္ စခန္းကို ဒုန္းဆိုင္းျပန္ေရာက္လာသည္။ ယင္းမာပင္မွ ဆရာ၀န္သည္ ပဲခူးဘက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားျပီး ရန္ကုန္မွ ဆရာ၀န္မ တစ္ဦး ယင္းမာပင္သို႔ လာေရာက္မည္။ သဘက္ခါ မံုရြာမွ ကားျဖင့္ ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္၍ ၾကိဳဆိုၾကရန္ႏွင့္ လံုျခံဳေရးလုပ္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ေအာင္ျမတ္ မ်က္ေမွာင္က်ံဴ႕၍ စဥ္းစားေနရင္း ျပံဳးလိုက္သည္။ သူတို႔ လုပ္မည့္ လံုျခံဳေရးသည္ ျမိဳ႕အ၀င္ႏွင့္ ေဆးရံုတြင္သာ ျဖစ္ရမည္။ ကားေပၚတြင္ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ ပါနိုင္ေသာ္လည္း ေလးငါးေယာက္ထက္ မပိုနိုင္။ ဆရာ၀န္မကို ယင္းမာပင္ မေရာက္ခင္ လမ္းတြင္ လုမည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ အစီအစဥ္ ဆြဲေတာ့သည္။ စခန္းေစာင့္အျဖစ္ သူရႏွင့္ ျငိမ္းသာကိုသာ ထားခဲ့၍ က်န္လူ အားလံုးကို ေခၚယူကာ ခရီးထြက္ရန္ျပင္သည္။ ျဖဴလံုးကို ကၽြဲၾကီး၏ ျမင္းေပၚတြင္ လိုက္ေစကာ ႏွစ္ေယာက္ အတူ စီးခိုင္းလိုက္သည္။ သူရ၏ ျမင္းေပၚတြင္ေတာ့ ရိကၡာထုတ္မ်ား ၊ ျခံဳေစာင္မ်ား တင္၍ ဇက္ၾကိဳးဆြဲကာ ေခၚလာလိုက္သည္။ ျဖဴလံုးကား ကၽြဲၾကီး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ တစ္ေစာင္းေလး မီလွဲရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္။ သြားရသည့္ လမ္းကလည္း ပုလဲႏွင့္ ယင္းမာပင္ အၾကား ေတာကိုျဖတ္ ေတာင္ကိုေက်ာ္၍ သြားရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္လာသည္ကဲ့သို႔။
တစ္ေနကုန္ ခရီးႏွင္ျပီးသည္ေနာက္ ေန၀င္မိုးခ်ဴပ္ ေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္ေရာက္မွ ဖို၀င္ေတာင္ေၾကာေပၚ ေရာက္သည္။ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေၾကးစင္ေတာင္ႏွင့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္သည္ ေအာင္ျမတ္တို႔ကို တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ ေငးေငးရီရီ ၾကည့္ေနသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ အထြဋ္အျမတ္ထားရာ ဖို၀င္ေတာင္ေၾကာ တစ္၀ိုက္တြင္ ဂူဘုရားႏွင့္ ဆင္းတုေတာ္မ်ား အမ်ားအျပားရွိသည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ဘက္တြင္လည္း နာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိက လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား သီတင္းသံုးေန၏။ ျငိမ္းခ်မ္းလွေသာ နယ္ေျမတြင္ ေအာင္ျမတ္သည္ နဖူးစပ္မွ ေခၽြးစမ်ားကို သုတ္ကာ ဖို၀င္ေတာင္ ဂူဘုရား တစ္ဆူအတြင္းတြင္ ညအိပ္ အနားယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ေတာင္ေၾကာ တစ္ေလွ်ာက္ ေက်ာက္သား ေက်ာက္ဆိုင္မ်ားကို ထြင္းထု၍ု ေလွကားထစ္မ်ား ၊ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ား ၊ ဂူမ်ား ျပဳလုပ္ဖန္တီးထားသည့္ လက္ရာမ်ားသည္ကား အံ့မခန္းပင္။ ေအာင္ျမတ္သည္ မည္သည့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မူမ်ိဳးကိုမွ် လက္သင့္ခံသူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ယာဥ္ေက်းမူ အေမြအႏွစ္မ်ားကိုေတာ့ တန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္သည္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္၏ ေအးစိမ့္ေသာ အခ်မ္းဒဏ္ကို ကာကြယ္နိုင္ရန္ ေက်ာ္သစ္က မီးဖို ဖိုသည့္အခါ ဆင္းတုေတာ္မ်ား မီးဟတ္ခံရမည္ စိုး၍ ဂူ၀ တြင္သာ မီးေမႊးခိုင္းသည္။ အဆင္ အေျပဆံုးျဖစ္ေနသူကား ကၽြဲၾကီးပင္။ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေခြေခြေလး ေကြးရင္း သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ကၽြဲၾကီးရင္ထဲတြင္ ႏွစ္ျမဳပ္ထားသည္။ လူကသာ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သည္မဟုတ္ ။ ေျခေထာက္မ်ားကပါ ဒူးေကြး၍ ေနာက္ပစ္ကာ ကၽြဲၾကီး၏ ေျခေထာက္မ်ားၾကား ညွပ္ထည့္ထားသည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ သူ႔လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအံုး၍ သူ႔ရင္ခြင္ကို ေက်ာေပးကာ ေကြးေကြးေလး အတင္းတိုးေနေသာ ခႏၵာကိုယ္ ေႏြးေႏြးေလးကို ေပြ႔ဖက္ရင္း ထူးဆန္းသည့္ ခံစားခ်က္မ်ား ျဖစ္ထြန္းလာေနသည္။
မ်က္ႏွာေပၚကို တိုးေ၀ွ႕က်ီဆယ္လာေနေသာ ျဖဴလံုး၏ ဆံႏြယ္မ်ားကို ဖြဖြေလး သပ္တင္ဖယ္ရွားေပးရင္း နဖူးစပ္ေလးကို ခပ္ဖြဖြ တို႔ထိကာ ခ်စ္ျမတ္နိုးစိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေနျခင္းသည္ ထူးဆန္းလြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္။ ကလန္ကား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူ႔အျမင္တြင္ ျဖဴလံုးသည္ ကၽြဲၾကီး၏ ေျခေရာ လက္ႏွင့္ပါ သိမ္းဖက္ထားျခင္း ခံေနရ၍ လက္ေမာင္းၾကီးမ်ားၾကားက မ်က္ႏွာကေလးမွ်သာ ေပၚေနသည့္ ေသးေသးေကြးေကြး ကေလးမေလး တစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္။ သည္ကေလးမ ကၽြဲၾကီးကို ဘာ့ေၾကာင့္ သေဘာက်သြားသည္ကို သူ စဥ္းစား၍ မရေခ်။ တစ္ကယ္ဆို ျဖဴလံုးအား ပထမဆံုး လိင္ဆက္ဆံခဲ့သူက သူျဖစ္သည္။ ကေလးမ ခံစားမူ ေကာင္းေစရန္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့ပါလ်က္ ကေလးမသည္ ကၽြဲၾကီးကိုသာ သေဘာက်သြားသည္။ မနာလို၍ေတာ့ မဟုတ္။ သူသည္လည္း သူ႔ကို ကပ္တြယ္ ခၽြဲ႕ႏြဲ႔ေနသည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳး တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနေစခ်င္သည္။ ကလန္သည္ သက္ျပင္းခ်၍ မ်က္လံုးမွိတ္ကာ အိပ္စက္ရန္သာ အားထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
မနက္ခင္း၏ လန္းဆတ္ေနေသာ ေနေရာင္ျခည္သည္ ေၾကးစင္ေတာင္၏ ထိပ္ဖ်ားဆီမွ တစ္ဆင့္ ဂူအတြင္းသို႔ ျဖာဆင္းလာသည့္အခါ သူတို႔အားလံုး နိုးထလာၾကသည္။ နိုးနိုးခ်င္း အလုပ္ရႈပ္ရသူမွာ ကၽြဲၾကီးပင္ ။ ျဖဴလံုးက ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ခ်င္သည္။ အ၀တ္အစားလဲခ်င္သည္ဟုဆို၍ ေရထြက္ရွိရာသို႔ လိုက္ပို႔ရသည္။ ကလန္သည္ ေရဗူးထဲမွ ေရႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ကာ ပလုတ္တစ္ခ်က္က်င္းလိုက္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာဟာ အလုပ္ရႈပ္ေတာ့ သက္သာတာပဲဟု ေတြးမိျပန္ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ေအာင္ျတ္ကား မည္သည့္အခ်ိန္ကထ၍ ထြက္သြားသည္မသိ။ ကလန္မ်က္ႏွာသစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဂူထဲျပန္၀င္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ အလွည့္က် ကင္းေစာင့္ရန္ တာ၀န္ဇယား ဆြဲေပးသည္။ ဆရာ၀န္မက မနက္ျဖန္မွ လာမည္ဟု သတင္းရသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ေစာနိုင္သလို ေနာက္လည္း က်နိုင္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လြတ္မသြားဖို႔က အေရးၾကီးသည္ျဖစ္ရာ ယေန႔အတြက္ေတာ့ ကားလမ္းအား ေစာင့္ၾကည့္နိုင္ရန္ ကင္းခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျဖဴလံုးက အားလံုးအတြက္ ထမင္းဟင္းခ်က္ေပးသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ျဖဴလံုးကို ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျငိမ္းသာထက္ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာေသာ္လည္း ျဖဴလံုးက သူတို႔အဖြဲ႔ႏွင့္ လ်င္ျမန္စြာ အံ၀င္သြားသည္။ တာ၀န္ေပး ခိုင္းေစ၍ပင္ ရေနေပျပီ။
ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္လာလွ်င္ကား ေအာင္ျမတ္တို႔သည္ ယာယီ ဂူစခန္းကို စြန္႔ခြာကာ ကားလမ္းမ ရွိရာသို႔ အားလံုး ခ်ီတက္သြားၾကသည္။ ကားလမ္းသည္ ေၾကးစင္ေတာင္ ၊ လက္ပေတာင္းေတာင္ႏွင့္ ဖို၀င္ေတာင္ အၾကား လွ်ိဳခ်င္းဆက္ေျမျပန္႔ကို ျဖတ္သြားသည္ျဖစ္ရာ အေပၚစီးက ၾကည့္ေနရသူ သူတို႔အဖို႔ေတာ့ ျမင္ကြင္းက ေကာင္းလြန္းသည္။ ေအာင္ျမတ္က အစီအစဥ္ကို ေျပာျပသည္။ ကား လာသည္ႏွင့္ ျဖဴလံုးက ရြာသူဟန္ေဆာင္ကာ လမ္းေပၚ ေျပးတက္ရမည္။ ကၽြဲၾကီးက ပိုးထိ ( ေျမြကိုက္) ခံရဟန္ေဆာင္ကာ လမ္းေဘးတြင္ လွဲေနရမည္။ ဆရာ၀န္မဆိုသူ ပါလာလွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ ကားေပၚက ဆင္းလာလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္တို႔က ဆရာ၀န္မကို ဆြဲမည္။ ပြဲစားႏွင့္ ကၽြဲၾကီးတို႔က ပါလာသည့္ အေစာင့္မ်ားကို ရွင္းရမည္။ ေအာင္ျမတ္က အေျခအေနကိုၾကည့္၍ မီးစင္ၾကည့္ကမည္။
သူတို႔ ေစာင့္စားေနေသာ ေမာ္ေတာ္ကားသည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္ေလာက္တြင္ ဟိုးအေ၀းမွ ေပၚလာခဲ့သည္။ ကၽြဲၾကီးႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔ စတင္ အသင့္ျပင္ၾကသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္လက္က်န္ ေလာ္ရီကားၾကီး သူတို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း အေရာက္တြင္ ကားလမ္းေဘး ေျမျပင္ေပၚ လွဲေနေသာ ကၽြဲၾကီးေဘးမွ ျဖဴလံုးသည္ လမ္းမေပၚ ေျပးတက္သြားသည္။ ေအာင္ျမတ္ ေျခာက္လံုးျပဴးကို အသင့္ကိုင္ကာ အာရံု စူးစုိက္၍ ျဖဴလံုးကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ဟုတ္သည္ေလ.. ျဖဴလံုးဆိုသည္မွာ သူ႔ဆႏၵႏွင့္သူ အဖြဲ႔ထဲသို႔ ၀င္လာသူ မဟုတ္။ ဖမ္းေဆာင္ေခၚေဆာင္ခံလာရျပီး ကၽြဲၾကီးႏွင့္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေန၍သာ ျငိမ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုလို အျခားတစ္ပါးသူမ်ားကို ေတြ႔လွ်င္ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အကူအညီေတာင္းခံျခင္း မျပဳဟု မဆိုနိုင္။ ျဖဴလံုးသာ ဤသို႔ ျပဳမူပါက ေအာင္ျမတ္သည္ ျဖဴလံုးကို အဆံုးစီရင္ရမည္။ သူတို႔စခန္းေနရာကို ပလိပ္ဘက္က သိသြား၍ မျဖစ္ေခ်။ သို႔ရာတြင္ ျဖဴလံုးက လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကို မရွာပါ။
လွဲေနေသာ ကၽြဲၾကီးကို လက္ညိဳးထိုးျပ၍ ဟစ္ေအာ္ ကားရပ္ခိုင္းေနသည္။ ေလာ္ရီကားၾကီး ရပ္သြားသည္။ ကားေနာက္ခန္းက ပုလိပ္ႏွစ္ဦး ခုန္ခ်ဆင္းလာသည္။ ေရွ႕ခန္းမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ဆင္းလာသည္။ ျဖဴလံုးသည္ အမ်ိဳးသမီးလက္ကို ေျပးဆြဲကာ ကၽြဲၾကီးဆီ အတင္းဆြဲေခၚလာသည္။ ပလိပ္ႏွစ္ေယာက္က ရဲတို႔၏ အက်င့္ျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ ကားေပၚကို ထပ္မံၾကည့္လိုက္သည္။ ေရွ႕ခန္းတြင္ ယာဥ္ေမာင္းတစ္ေယာက္သာ ရွိ၍ ေနာက္ခန္းတြင္ကား ကုန္ပစၥည္းမ်ားေပၚ ထိုင္လိုက္လာသည့္ ပလိပ္ ေလးငါးေယာက္ႏွင့္ ခရီးသည္ အခ်ိဳ႕။ ေအာင္ျမတ္ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ ေလာ္ရီကားေနာက္ခန္းကို လက္ညိဳးညႊန္၍ အစီအစဥ္ေျပာင္းေၾကာင္း အခ်က္ျပလိုက္သည္။ ပြဲစားကိုကား ဆရာ၀န္မကို ညႊန္ျပလိုက္သည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ လမ္းမေပၚတြင္ ရပ္ေနေသာ ပလိပ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေျခာက္လံုးျပဴးျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ ပစ္လိုက္သည္။
ေသနတ္သံမ်ားႏွင့္အတူ လမ္းေပၚက ပလိပ္ႏွစ္ေယာက္ ေခြက်သြားသည္။ လန္႔သြားေသာ ဆရာ၀န္မကို ပြဲစားက အတင္း၀င္အဆြဲ ၊ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကလန္က ေလာ္ရီကား ေနာက္ပိုင္းအား ေသနတ္ျဖင့္ ေလးငါးခ်က္ပစ္၍ ေျခာက္လွန္႔လိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီးသည္ ပြဲစားလက္ထဲမွ လြတ္ေအာင္ အေၾကာက္အကန္ရုန္းေနေသာ ဆရာ၀န္မကို ခါးမွေပြ႕၍ ဖမ္းခ်ဴပ္ကာ ပခံုးေပၚတင္ျပီး ေအာင္ျမတ္ရွိရာ ေတာင္ကမူေလးေပၚ ေျပးတက္လာသည္။ ေအာင္ျမတ္က ျမင္းေပၚတက္၍ အဆင္သင့္ ေစာင့္ကာ ဆရာ၀န္မကို လက္လႊဲယူျပီး ေပြ႔တင္လိုက္သည္။ ေရာက္သည္ႏွင့္ ျမင္းဗိုက္ကို ဖေနာင့္တို႔၍ ဒုန္းဆိုင္း ေမာင္းႏွင္ေတာ့သည္။ က်န္လူမ်ားကလည္း ကိုယ္စီကိုယ္င ကမူေလးေပၚ ေျပးတက္လာၾကကာ ျမင္းကိုယ္စီ စီး၍ လာလမ္းအတိုင္း ျပန္ထြက္ၾကသည္။ လမ္းေပၚတြင္မူ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ညည္းညဴေနေသာ ပလိပ္ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ၾကက္ေသေသကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကီး ျဖစ္ေနေသာ ေလာ္ရီကားၾကီးသာ က်န္ေနခဲ့သည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ဆရာ၀န္မကို ဖမ္းခ်ဴပ္ထားရင္း ျမင္းကို ဒုန္းဆိုင္းေနရင္းက အိစက္တင္းရင္း ေႏြးေထြးေသာ ခႏၵာကိုယ္ေလးကို သတိထားမိေနသည္။ သူ႔ျမင္းေပၚတြင္ ျငိမ္းသာကစ၍ ျဖဴလံုးအလယ္ ျပန္ေပးေရႊ လာေပး၍ လႊတ္လိုက္ေသာ တိုက္သူၾကီး သမီးအဆံုး ၃ ေယာက္တိတိ ဖမ္းခ်ဴပ္ ေခၚေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။ အားလံုးသည္ အရြယ္ေကာင္း အပ်ိဳရြယ္ေလးမ်ားျဖစ္၍ တင္းရင္းစိုျပည္ၾကသည္မွာ မွန္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဒီ ဆရာ၀န္မေလာက္ေတာ့ မက်စ္လ်စ္ဟု ထင္မိသည္။ သူတို႔၏ အသားအေရတင္းရင္းျခင္းမွာ အိစက္စက္နိုင္လွျပီး ဆရာ၀န္မကေတာ့ နူးညံ့သည္မွန္ေသာ္လည္း ၾကြက္သားထုရွိေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ခံစားမိေနသည္ကား ရင္မို႔မို႔ႏွစ္လႊာအထက္က သိမ္းဖက္ထားေသာ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံကို လာေရာက္ ထိေတြ႔ေနသည့္ ႏုလံုးခုန္ခ်က္မ်ား ။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေၾကာက္လြန္း၍ ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနတာျဖစ္မည္။
မေန႔က တစ္ရက္လံုး စားလိုက္ အိပ္လိုက္ျဖင့္ အနားရထားေသာ ျမင္းမ်ားသည္ ယေန႔ေတာ့ စိတ္ရွိတိုင္း ေျပးလႊားခြင့္ရေနသည္။ ေအာင္ျမတ္က ျမင္းဇက္ကို တစ္ခ်က္ေလးမွ်ပင္ မသတ္ ။ ဇက္ၾကိဳးကို ပံုခ်လုနီးပါး ေျဖေလွ်ာ့ခ်ထားသည္။ ျမင္းဆိုသည့္ သတၱ၀ါကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ ေျပးခြင့္ရမည္ဆိုလွ်င္ ကမၻာအဆံုးထိ ေျပးခ်င္သည့္ သတၱ၀ါမ်ိဳးျဖစ္ရာ ျမင္း ခုႏွစ္ေကာင္စလံုးသည္ သူ႕ထက္ငါ ဦးေအာင္ ေတာလမ္းအတိုင္း ခြာကုန္သုတ္ေနၾကေတာ့သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္လည္း အေစာပိုင္းက ေအာင္ျမတ္၏ ဖက္တြယ္ ဖမ္းခ်ဴပ္ထားသည့္လက္ကို ျငင္းဆန္ တြန္းဖယ္ဟန္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ယခု အခါတြင္ေတာ့ ျပဳတ္က်မည္ ေၾကာက္၍လားမသိ။ လက္ေမာင္းကိုပင္ ဖက္တြယ္ထားေခ်ျပီ။
ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္ နာရီ၀က္မွ်သာ အနားယူျပီး ဒုန္းေမာင္းလာၾကသည့္ ေအာင္ျမတ္တို႔၏ စခန္းျပန္ ခရီးသည္ ညမိုးစုပ္စုပ္ခ်ဴပ္၍ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ ေပၚခ်ိန္က်မွ အဆံုးသတ္သည္။ စခန္းေရာက္သည္ႏွင့္ ဆရာ၀န္မကို အလယ္ေဆာင္ အခ်ဴပ္ခန္းထဲ ထည့္ကာ အေမာေျပ အရက္ပုလင္းမ်ားဖြင့္၍ ေမာ့ၾကရင္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ၾကသည္။ သူတို႔ ေမာ့ေနစဥ္ ျဖဴလံုးက အခ်ဴပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေငးေမာၾကည့္ရင္း " ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတာပဲ" ဟု ေရရြတ္သည္။ ထိုအခါက်မွ အားလံုး၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ အခ်ဴပ္ထဲရွိ ဆရာ၀န္မထံ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။
အခ်ဴပ္ခန္း ေကာက္ရိုးထူထူမ်ားအထက္တြင္ မိန္းမထိုင္ေလး ထိုင္ေနေသာ ဆရာ၀န္မသည္ မ်က္လႊာခ်ထားေသာ္လည္း တုန္လႈပ္ေနဟန္ေတာ့ မရွိ။ ထိုင္ေနသည့္ၾကားက ကားထြက္ေနေသာ တင္သား အစံုသည္ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလး၏ ေအာက္တြင္ ဖြံ႔ဖြံ႔ၾကီးရွိေနသည္။ နုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ ေၾကြဆစ္ ရုပ္တုတစ္ခုအလား ၀င္းႏွစ္ေန၏။ မ်က္ႏွာလွလွေလး၏ ေအာက္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ၊ ထိုမွ ရင္ဖံုးအက်ၤ ီထဲမွ ခပ္မို႔မို႔ေလး ဆူထြက္ေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာ ၊ ခ်ပ္ရပ္ေနေသာ ဗိုက္သားျပင္ေလး.. ။ လမ္းတြင္ ေနာက္က ပလိပ္မ်ား လိုက္လာမည္စိုး၍ စိတ္ေစာေနသည္ေၾကာင့္ ေသခ်ာမၾကည့္ခဲ့မိၾက။ သာမန္ လွသည္ဟုေတာ့ ျမင္မၾကရံုသာ။ ယခုေတာ့ ေအာင္ျမတ္အပါအ၀င္ ေယာက္က်ားအားလံုး အၾကည့္ကို မလႊဲနိုင္ၾကေတာ့ေခ်။ စတင္လႈပ္ရွားသူက ျဖဴလံုး..
ျဖဴလံုးသည္ ေငးေမာေနေသာ ကၽြဲၾကီး၏ လက္ကို ဖတ္ကနဲ ေဆာင့္ဆြဲရင္း လက္ေမာင္းၾကီးကို ဖက္တြယ္ မီကာ အခန္းအျပင္ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ေျပာသြားေသးသည္။
" မဲႏိႈက္တဲ့ထဲ ကၽြဲၾကီး မပါေတာ့ဘူး"
ျဖဴလံုးက သည္လိုဆိုေတာ့ သူရကလည္း ထိုင္မေနနိုင္။ ျငိမ္းသာလက္ကို ဆြဲ၍ အခန္းထဲမွ ထြက္သည္။ က်န္ေနသူက ေအာင္ျမတ္ ၊ ေက်ာ္သစ္ ၊ ကလန္ ႏွင့္ ပြဲစား ။ ေက်ာ္သစ္ ေအာင္ျမတ္ကို ေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္ရင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္။ အခါတိုင္းဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမတ္သည္ ဖလားကိုယူ၍ ကံစမ္းမဲ ဂဏန္းမ်ား ေ၀ေနျပီ။ ယခုကား ဖလားရွိရာသို႔ မလွမ္းခ်င္ လွမ္းခ်င္ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းေတြသည္ ေႏွးေကြးလြန္းေနသည္။ သူ႔ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဆရာ၀န္မကို စိတ္ပါေနေခ်ျပီ။ မည္သည့္အခါကမွ် ဖမ္းဆီးလာသည့္ မိန္းမမ်ားကို လက္ဖ်ားႏွင့္ပင္ မတို႔သည့္ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဒီတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သေဘာက်ေနပံုရသည္။ ေအာင္ျမတ္ဆိုသည့္ သူတို႔ေလးစားရေသာ ေခါင္းေဆာင္က လိုခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ သူတုိ႔က ေက်ေက်နပ္နပ္ ေပးအပ္မည္သာ။ သို႔ရာတြင္ ေအာင္ျမတ္ဆိုသည့္ လူက မည္သည့္အခါမွ် ဤကဲ့သို႔ ထုတ္ေျပာမည့္ လူမ်ိဳး မဟုတ္။ သူ႔ကို ေလးစားခ်စ္ခင္ရသည့္ အခ်က္အလက္ အေၾကာင္းအရာမ်ားအနက္ ဤ အခ်က္သည္လည္း အပါအ၀င္။
ေက်ာ္သစ္က ဖလားကို ကိုင္ရင္း ခ်ိတံုခ်တံုျဖစ္ေနေသာ ေအာင္ျမတ္ေရွ႕တြင္ သြားရပ္လိုက္သည္။ ေအာင္ျမတ္က ေက်ာ္သစ္ကို ခပ္ေ၀ေ၀ၾကည့္၍ လက္ထဲက ဖလားကို ထိုးေပးသည္။ ေက်ာ္သစ္ ျပံဳးကာ ဖလားထဲ လက္ႏိႈက္ဟန္ျပဳသည္။ ေအာင္ျမတ္ မ်က္လႊာမ်ား ပိတ္က်သြားသည္။ ေက်ာ္သစ္ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္မိသည္။ " မ်က္ေတာင္ခတ္တာမလား ဗိုလ္ၾကီး" ။ ပါးစပ္ကေတာ့ မေျပာ၀ံ့ ။ ဖလားကို ေအာင္ျမတ္လက္ထဲ ျပန္တြန္းပို႔၍ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာၾကီး ျပံဳးကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္။ ပြဲစားႏွင့္ ကလန္ကိုပါ ပခံုးဖက္၍ ေခၚထုတ္သြားသည္။ ကလန္ႏွင့္ ပြဲစားသည္ ရယ္ေမာ၍ အရက္ပုလင္းမ်ား ဆြဲကာ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ လိုက္ပါသြားၾကသည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ အခ်ဴပ္ခန္းေရွ႕တြင္ ဖလားကိုကိုင္ရင္း မတ္တပ္ၾကီး က်န္ေနခဲ့သည္။ သူအနိုင္က်င့္သလိုျဖစ္သြားျပီလား .. ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သည္လို လုပ္သင့္ပါရဲ႕လား.. လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားက ေက်နပ္သည္ဆိုေစဦး တစ္ဦးတည္း အပိုင္စားျခင္းသည္ လာဘ္ယူသကဲ့သို႔မ်ား ျဖစ္ေနသလား.. သည္ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးသည္ ယူယံုၾကည္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ ဘံု၀ါဒ သေဘာတရားကို ေဖာက္ဖ်က္ရာမ်ား က်ေနမလား.. လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေအာင္ျမတ္ေတြေ၀ေနစဥ္ လႈပ္ရွားသံ ခပ္တိုးတိုးေလး ၾကား၍ လွည့္အၾကည့္ အခ်ဴပ္ခန္းထဲမွ ၾကည့္ေနေသာ ဆရာ၀န္မေလး၏ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ သြားဆံုသည္။
ဆရာ၀န္မေလးသည္ ပံုစံတစ္မ်ိဳးတည္းႏွင့္ ထိုင္ရတာ ေညာင္းသေလာ ၊ ျမင္းစီးလာခဲ့ရ၍ ပင္ပန္းနာက်ဥ္ေနသေလာ မဆိုနိုင္ ခါးေလးတစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ ဖိႏွိပ္ထားရင္း ေအာင္ျမတ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ဆရာ၀န္မေလး၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ မ်က္ရည္အေရာင္ျဖင့္ စိုလဲ့ေနျပီး ရီေ၀လက္ေတာက္ေနသည္။ ေၾကာက္လန္႔ေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္သည့္ စူးစမ္းေတြေ၀ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ ေအာင္ျမတ္အတြက္ ထူးဆန္းလြန္းေနသည္။ သူ ေၾကာက္ေနျခင္းမဟုတ္။ ဤအခန္းထဲ ပထမဆံုး စေရာက္သည့္ မိန္းကေလးတိုင္း ေၾကာက္ၾကသည္။ ငိုၾကသည္။ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းၾကသည္။ ဆရာ၀န္မေလးကား ဤသို႔မဟုတ္။ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္ေနသည္။ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္စြာ လွပလြန္းေနသည္။ ရင့္က်က္ တည္ျငိမ္ ႏြဲ႔ေႏွာင္းစြာ ႏြမ္းနယ္ေနဟန္လည္း ရသည္။ ေအာင္ျမတ္ ဖလားၾကီးကို ေနရာတက်ျပန္ထားလိုက္ကာ အခ်ဴပ္ခန္း တံခါးကို ဖြင့္၍ ၀င္သည္။ ဆရာ၀န္မေလး အနားသို႔ ကပ္ထိုင္ခ်ကာ ရင္ဖံုးဘေလာက္ အက်ၤ ီေလးကို ဆြဲမလိုက္ေလသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားပံုရေသာ္လည္း ရုတ္တရက္မို႔ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားေသာ ဆရာ၀န္မေလးသည္ လန္႔ေအာ္မည့္ဟန္ ျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အသိ၀င္လာပံုရကာ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့၍ ေအာင္ျမတ္၏ လက္၏ ရိုက္ပုတ္ တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ သူက အားႏွင့္ တစ္ကယ္ရိုက္သည္မွန္ေသာ္လည္း ေအာင္ျမတ္လို ေတာတြင္းေန လူၾကမ္းၾကီးတစ္ေယာက္အဖို႔ေတာ့ ပန္းႏွင့္ ေပါက္သေလာက္ပင္ မနာေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘေလာက္အက်ၤ ီေလးသည္ ခါးစပ္မွေန၍ အေပၚသို႔ ပင့္တင္ ဆြဲလွန္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ပြတ္လံုးတိုင္ေလးသဖြယ္ လံုး၀န္း ေခ်ာမြတ္ေနေသာ ခါးပတ္လည္ေလးကို ၾကည့္သည္။ နီရဲ ေရာင္ကိုင္းေနျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မရွိ။ ဧကႏၱ ျမင္းေပၚတြင္ ခါးတစ္ေစာင္းလွည့္၍ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေဘးတိုက္ ထိုင္စီးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ခါးအတြင္းတြင္ နာေနျခင္းျဖစ္မည္။ အေလ့အက်င့္မရွိတာလည္း ပါပါလိမ့္မည္။
ေအာင္ျမတ္ ခ်ာကနဲ လွည့္ကာ အခ်ဴပ္ခန္းထဲမွ ထြက္သည္။ တံခါးကို ပိတ္၍ သူ႔ သစ္လံုးအိမ္သို႔ ျပန္ကာ လိမ္းေဆးရည္ တစ္ဗူးႏွင့္ ဖ်င္ၾကမ္း ၀တ္စံုတစ္စံု ယူလာသည္။ ျပီးေနာက္ အခ်ဴပ္ခန္းထဲ ျပန္၀င္ကာ ေဆးလူးေပးမည့္ျပဳသည္။ ဆရာ၀န္မေလးကား သူ႔အက်ၤ ီစကို ျပန္ခ်ထားႏွင့္ျပီ။ ေအာင္ျမတ္ ေဆးဗူးကိုျပရင္း ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးဆီ လက္လွမ္းသည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေအာင္ျမတ္၏ မ်က္ႏွာကို တစ္လွည့္ ၊ ေဆးဗူးကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း ေအာင္ျမတ္လက္ထဲမွ ေဆးဗူးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲယူသြားသည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ ေဆးဗူးအဖံုးဖြင့္ ၊ ေဆးရည္တစ္ခ်ိဳ႔ကို လက္၀ါးထဲ သြန္ထည့္၍ ကိုယ္လံုးေလးကို တစ္ဘက္လွည့္ကာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေဆးလိမ္းရန္ ၾကိဳးစားသည္။ ျဖစ္ေနပံုက ေဆးလိမ္းရန္အတြက္ ခါးအသားမ်ား ေပၚေနမည္ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဟန္မတူ။ အက်ၤ ီေအာက္မွ လက္လွ်ိဳ၍ ေဆးလိမ္းရန္ ၾကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္ရာ လက္တစ္ဘက္က အက်ၤ ီစကိုဖံုးထားျပီး လက္တစ္ဘက္က ခါးကို မမီ။
ေအာင္ျမတ္ ၾကည့္မေနနိုင္ေတာ့ ။ ဇိုးဇိုးဇတ္ပင္ ေဆးဗူးကို ျပန္လုယူလိုက္ျပီး အက်ၤ ီကို ဆြဲလွန္တင္ကာ ခါးပတ္လည္ေလးကို ေဆးလိမ္းေပးလိုက္သည္။ ၀င္းမြတ္ေခ်ာေမြ႔ေနေသာ ခါးတိုင္ေလးသည္ အဆီပိုဟူ၍ တစ္စက္မွ် မရွိသကဲ့သို႔ ႏူးညံ့အိစက္လြန္းေသာ အထိအေတြ႔က ေအာင္ျမတ္၏ လက္ဖ၀ါးၾကီးထဲတြင္ ေႏြးေန၏။ ဆရာ၀န္မေလးကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လက္ေထာက္လိုက္ရင္း ခါးကုန္းေပးသကဲ့သို႔ ရွိေနသည္။ အသံေတာ့ တစ္ခ်က္မွ် မထြက္ေခ်။ ေခါင္းမာပံုရသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ေဆးလိမ္းေပးျပီးသည္ႏွင့္ ယူလာေသာ ပုဆိုးႏွင့္ အက်ၤ ီကို အနားတြင္ ခ်ေပးကာ အခ်ဴပ္ခန္းထဲမွ ျပန္ထြက္သည္။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ အ၀တ္အစားမ်ား လဲလွယ္ခ်င္လွ်င္ ၀တ္ဆင္လို႔ရေအာင္ ထားခဲ့ျခင္းပင္ ။ ျငိမ္းသာႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔သည္လည္း ေယာက္က်ား ရွပ္အက်ၤ ီႏွင့္ ပုဆိုးတို႔ကိုသာ မိန္းမ၀တ္လုပ္၍ ၀တ္ေနၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
ေအာင္ျမတ္ အလယ္ေဆာင္မွထြက္၍ သူ႔ သစ္လံုးအိမ္ေလးသို႔ ျပန္သြားသည္ကို ေက်ာ္သစ္တစ္ေယာက္ ရိပ္ကနဲ ျမင္လိုက္သည္။ အံ့ၾသစိတ္ေၾကာင့္ အလယ္ေဆာင္ကို သြားေခ်ာင္းအၾကည့္ ၊ အ၀တ္အစားပင္ ေနရာမယြင္းပဲ သုပ္တုပ္ေလးရွိေနေသာ ဆရာ၀န္မေလးကို ျမင္သည့္အခါ သေဘာေပါက္သြားသည္။ သူတို႔၏ ဆရာ လူရိုးၾကီးသည္ ေကာင္မေလးထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ေစာင့္ေပလိမ့္ဦးမည္။ ေက်ာ္သစ္ သက္ျပင္းခ်၍ ျပန္ထြက္လာကာ မူးေအာင္ေသာက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ရေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ .. ေနာက္တစ္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ေအာင္ျမတ္သည္ ဆရာ၀န္မေလးကို အထူး ဂရုျပဳ၍ ဆက္ဆံေနေသာ္လည္း လိင္ကိစၥအလို႔ငွာ မည္သို႔မွ် စတင္ျခင္းမရွိ။ ေက်ာ္သစ္ စဥ္းစားရေခ်ျပီ။ သည္မွ်ေလာက္ လွေသာ မိန္းမမ်ိဳးကို သူအပါအ၀င္ လူတိုင္းက ဆက္ဆံခ်င္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူကို ေလးစား အားနာသျဖင့္သာ အေလွ်ာ့ေပးေနာက္ဆုတ္ထား၇ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား စိတ္မထိန္းနိုင္ျဖစ္ျပီး ၀င္လုပ္သြားလွ်င္ ဆရာသမား ေစ်းဦးပင္ မေဖာက္လိုက္ရပဲ ျဖစ္မည္။
ေက်ာ္သစ္သည္ ပြဲစားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ရိကၡာအတြက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္သည့္အခါ ပရေဆးမ်ား မွာၾကားလိုက္သည္။ ထူးထူးေထြေထြေတာ့ မဟုတ္။ နံ႔သာျဖဴ ၊ နံ႔သာနီ ၊ စႏၵကူးအႏွစ္ႏွင့္ ဇ၀က္သား မ်ားသာျဖစ္သည္။ လွ်ိဳထဲတြင္ ကံ့ေကာ္ပင္ရွိသည္။ ထိကရံုးပင္ႏွင့္ ပ်ားရည္ရွိသည္။ ပြဲစားျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေက်ာ္သစ္တစ္ေယာက္ ေဆးၾကိတ္ေတာ့သည္။ ပရေဆးမ်ားကို အခ်ိဳးက်ထည့္၍ ကံ့ေကာ္ပြင့္ ၊ ပ်ားရည္ ၊ ထိကရံုးျမစ္တို႔ကို ေရာက်ိဳသည္။ အရည္ပ်စ္၍ ခဲလာသည့္အခါ အလံုးေလးမ်ား လံုး၍ စကၠဴအိတ္လုပ္ ထည့္ထားသည္။ ညေနေစာင္းလွ်င္ ေအာင္ျမတ္ေသာက္မည့္ အရက္ပုလင္းထဲ ေဆးႏွစ္လံုးခန္႔ သြားထည့္ထားလိုက္သည္။
ေက်ာ္သစ္ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကိုယ္ ေက်နပ္သြားသည္။ လိင္အဂၤ ါကေတာင္းဆိုလာလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဘာခံနိုင္မည္နည္း။ ညက်မွ သြားေခ်ာင္းမည္။ ေမွာင္ရီမိုးခ်ဴပ္ လရိပ္အုပ္သည့္အခ်ိန္ ေက်ာ္သစ္တစ္ေယာက္ အလယ္ေဆာင္ကို သြားအေခ်ာင္း ကိုယ့္နဖူးကိုယ္သာ ရိုက္၍ စိတ္ပ်က္ရသည္။ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးသည္ အခ်ဴပ္ခန္းထဲက နတ္မိမယ္ေလးကို စိတ္ပါလက္ပါ ေငးေမာရင္း တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ၊ တစ္ပုလင္းျပီး တစ္ပုလင္း ေဆာ္လိုက္ပံုရသည္။ ကုထားထိုင္တြင္ ဇက္က်ိဳးကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေခ်ျပီ။ အခ်ဴပ္ခန္းထဲက ဆရာ၀န္မေလးကား သစ္သားတိုင္မ်ားကို မီလ်က္ ပံုမွန္အေနအထားတိုင္းပင္။
ေက်ာ္သစ္ ပြဲစားကို မွာရျပန္သည္။ ထိန္ပြင့္ ၊ ပန္းနံ႔သာ ၊ ပရုတ္ ႏွင့္ သိေႏၶာ။ ေဆးၾကိဳျပန္သည္။ သည္တစ္ၾကိမ္ေဆးကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးအတြက္ မဟုတ္။ ဆရာ၀န္မေလးအတြက္ ။ အထူးတလည္ၾကီးလည္း သြားတိုက္ေနစရာမလို ။ ညေနစာ စားမည့္ ဟင္းထဲမွ ၾကက္သားတံုးကို ေဆးမႈန္႔ေတြႏွင့္ လူးေပးလိုက္ရံုသာ။ လဆန္း ၆ ရက္ေန႔၏ လဆန္းေကြးေကြးေလး ထြန္းလင္း ေရာင္ျဖာလာခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္သစ္တစ္ေယာက္ အလယ္ေဆာင္သို႔ သြားေခ်ာင္းျပန္၏။ သည္တစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲေနေခ်ျပီ။ အခ်ဴပ္ခန္းထဲမွ ဆရာ၀န္မေလး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေအာင္ျမတ္၏ ရွပ္လက္ရွည္ၾကီးသာ ရွိေနသည္။ ေအာက္က ပုဆိုးကား ေပါင္လည္နားထိ ေရာက္ေနေခ်ျပီ။ ေအာင္ျမတ္သည္လည္း အခ်ဴပ္ခန္းေရွ႕ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္မေနနိုင္ေတာ့ပဲ ေ၀ဒနာ တက္ေနေသာ ဆရာ၀န္မေလးကို အံ့ၾသတၾကီးၾကည့္ေနသည္။
ေအာင္ျမတ္သည္ ရုတ္တရက္မို႔ ဆရာ၀န္မေလး၏ အျဖစ္ကို အံ့ၾသသြားေသာ္လည္း ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ပြဲစားတို႔၏ သစ္လံုးအိမ္ဘက္ မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ကာ ခပ္တိုးတိုး ဆဲေရးလိုက္သည္။ တပည့္ေက်ာ္မ်ား ပညာျပေလျပီ။ ေအာင္ျမတ္ အရက္ခြက္ထဲကို ေရထည့္ကာ အခ်ဴပ္ခန္းထဲ၀င္၍ ဆရာ၀န္မေလးကို ေရတိုက္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ ေရမ်ားမ်ားေသာက္လုိက္လွ်င္ ေဆးအရွိန္ျပယ္နိုင္သည္။ ခဏေတာ့ ေစာင့္ရမည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က မွန္ေသာ္လည္း ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနေသာ ႏုလံုးသားေၾကာင့္ ျပုလုပ္မိသည့္ အမွားတစ္ခုက ခြက္ထဲတြင္ အရက္လက္က်န္ တစ္၀က္ေလာက္ ရွိေနျခင္းပင္။
ဆရာ၀န္မေလးသည္ စိတ္ႏွင့္လူ မကပ္သကဲ့သို႔ အနားေရာက္လာေသာ ေအာင္ျမတ္ကို ရီေ၀ေ၀ေလး ေမာ့ၾကည့္သည္။ သူ႔ခမ်ာ ထိုင္ေတာင္ မထိုင္နိုင္ရွာေတာ့ ။ ဦးေဏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို ေဆးအဟုန္က လႊမ္းမိုးႏွိပ္စက္ထားေလရာ ပက္လက္ကေလးရွိေနရင္းက ေပါင္ရင္းအသားဆိုင္မ်ားကို ကိုင္လိုက္ ရင္ႏွစ္မႊာကို ထိရမလိုျဖစ္လိုက္ ရွိေနရွာသည္။ ေအာင္ျမတ္က ဆရာာ၀န္မေလးကို ေထြးေပြ႔၍ လက္ထဲမွ ေရခြက္ကို တိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေလး အငမ္းမရ ကမူးရႈးထိုးေမာ့ေသာက္လိုက္ရာ သီးမလိုေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေအာင္ျမတ္က ေက်ာျပင္ေလး သာသာေလး ဖိႏွိပ္ေပးရင္း ပြတ္ေပးသည္။ ဆရာ၀န္မေလးက အရက္ေသာက္ေနက်င့္ မရွိပါပဲ ေတာအရက္ တစ္ခြက္ကို တစ္ရွိန္ထိုးေမာ့ေသာက္လိုက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားရာ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္တက္လာပံုရသည္။
ယိုင္ကနဲျဖစ္သြားျပီး နားထင္ေလး ႏွစ္ဘက္ကို ဖိႏွိပ္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ စိုးရိမ္တၾကီး ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ မ်က္လံုးေလးေတြ ပြင့္လာကာ ေအာင္ျမတ္ကို ျပန္ၾကည့္သည္။ ရီေ၀လြန္းစြာ.. မိန္းေမာစြာ .. ခံရခက္စြာ.. ေတာင္းဆိုအသနားခံစြာ ၾကည့္လိုက္ေသာ အၾကည့္ေလးသည္ ေအာင္ျမတ္ရင္ကို ဒိုင္းကနဲျဖစ္ေစသည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေအာင္ျမတ္ရင္ခြင္ထဲ တစ္ေျဖးေျဖးခ်င္း မီႏြဲ႕က်လာသည္။ ေအာင္ျမတ္ သူ႔ကိုယ္လံုးကေလးကို ဖမ္းထိန္းလိုက္ရင္း သတိထားရန္ ေျပာမည္ျပဳစဥ္ ဆရာ၀န္မေလးက ေအာင္ျမတ္လက္ကို ကိုင္၍ သူ႔ရင္အံုေလးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။
ေအာင္ျမတ္ ဘာမွ်မေျပာနိုင္ေတာ့။ မာလကာသီး ခပ္ၾကီးၾကီးအရြယ္ေလာက္ရွိသည့္ နူးညံ့ အိစက္ တင္းတင္းေလးျဖစ္ေနေသာ အရာသည္ ေအာင္ျမတ္၏ လက္ဖ၀ါးၾကီးထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး။ ေအာင္ျမတ္ ရင္ေတြ တစ္ဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္။ ဆရာ၀န္မေလးက ေအာင္ျမတ္မ်က္ႏွာကို မလြတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ ဆရာ၀န္မေလးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ရင္း ေပြ႔ဖ်စ္ နမ္းရႈတ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္လည္း မ်က္လံုးကေလးမ်ား ေမွးပိတ္စင္းက်သြားကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ဟသြားသည္။
ေအာင္ျမတ္ ပါးျပင္နုနုေလးကို နမ္းေနရင္းမွ သူ႔ ပုဆိုးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေပါင္ခြၾကားမွ ေထာင္ထေနေသာ လိင္တံသည္ ၆ လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ အရွည္ႏွင့္ တင္းမာေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ ဆရာ၀န္မေလးကို ေကာက္ရိုးျပင္ေပၚ ေထြးေပြ႔လွဲခ်ေစလိုက္ရင္း သူက ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ ဂြၾကားေလးထဲကို လက္ထိုးစမ္းၾကည့္ေတာ့ အရည္တို႔ကား ရႊဲစိုေနေခ်ျပီ။ ေအာင္ျမတ္ တုန္႔ဆိုင္းမေန ။ အေပါက္၀ေလးကို မွန္း၍ ေတ့ကာ ေလွ်ာထိုးေလးျဖင့္ ထိပ္ဖ်ားေလး ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေလး ခါးေကာ့ ေပါင္ကားသြားကာ မ်က္ခံုးေလးရံႈ႕ ေမးထိုးသြားသည္။
ေအာင္ျမတ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းသည္။ လိင္တံ ထိပ္ဖူးသည္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း၀ကို ျဖတ္၍ အတြင္းထဲ တစ္ျဖည္းျဖည္း ၀င္လာေနသည္။ အရည္မ်ား ရႊဲေနေအာင္ ထြက္က်ေန၍ အခက္ခဲမရွိလွေသာ္လည္း ႏူးညံ့ တင္းက်စ္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားကို ျဖတ္ေက်ာ္ရသည္မွာ ေအာင္ျမတ္အတြက္ ေကာင္းေနသည္။ ေအာက္ပိုင္းကို အာရံုစိုက္ေနရာမွ မ်က္ႏွာကို ေမာ့အၾကည့္ ဆရာ၀န္မေလးက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္၍ ခါးေလး ေကာ့သြားသည္။ ေအာင္ျမတ္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ ။ ခါးအားကိုယူကာ ဖိထိုးထည့္လိုက္သည္။
" အ " ကနဲ ေအာ္လိုက္သံေလးႏွင့္အတူ ေအာင္ျမတ္၏ လိင္တံ တစ္၀က္ေလာက္ ဖရစ္ကနဲ ၀င္သြားသည္။ ဆက္ထိုး၍ေတာ့ မရေသး။ တစ္ေနသည္။ ဆရာ၀န္မေလးကား အပ်ိဳစင္။ အပ်ိဳေျမွး ခံေနျခင္းျဖစ္မည္။ ေအာင္ျမတ္ ဆရာ၀န္မေလး၏ ပါးျပင္ကို ယုယုယယေလး ပြတ္သပ္ရင္း ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ ၀င္သေလာက္ေလး အထုတ္အသြင္းလုပ္ကာ ေညွာင့္သည္။ ေလးငါးခ်က္မွ် လုပ္အျပီး ဆရာ၀န္မေလး ဒူးေတြေကြးလာကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္လာသည္။ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ေမးဆြဲ၍ ေအာင္ျမတ္ကို စိုက္ၾကည့္လာသည္။
ေအာင္ျမတ္ သူ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ငံု႔နမ္းလိုက္ရင္း ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာေအာက္လွ်ိဳဖက္ အားယူကာ ခါးအားျဖင့္ လိင္တံကို တစ္ဆံုးထိ ဖိသြင္းထည့္လိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မလး မ်က္ႏွာ ရံႈ႕မဲ့သြားကာ ေခါင္းတစ္ယမ္းယမ္းျဖင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ထားသည္။ လက္သီးေလးေတြ ဆုပ္လ်က္ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တစ္ဆံုးထုတ္ ၊ တစ္ဆံုးသြင္း လုပ္သည္။ အရည္တို႔ျဖင့္ ရႊဲစိုေနသာ အဖုတ္ေလးသည္ အသံတိုးတိုးေလးမ်ား ထြက္လ်က္ ေအာင္ျမတ္ကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသည္။
သို႔ရာတြင္ ေအာင္ျမတ္ မၾကမ္းေသး ။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ ျဖဲကားေနေသာ ဆရာ၀န္မေလး၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ဘယ္ညာ ဒူးမ်ားျဖင့္ ဖမ္းဖိထိန္းကာ တစ္ကုိယ္လံုးေပၚ ခြထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔ လိင္တံၾကီးကား ဆရာ၀န္မေလး အဖုတ္ထဲတြင္ ႏွစ္ျမဳပ္လ်က္။
အေနအထားအဆင္ေျပသည္ႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္လိုးလိုက္ရာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းနိုင္သမွ် ထိန္းေနေသာ ဆရာ၀န္မေလး မည္သို႔မွ် ထိန္းမထားနိုင္ေတာ့ပဲ ညည္းညဴသ့ေလးေတြ ထြက္က်လာသည္။ ေကာင္းေနေခ်ျပီ။ အတြင္းသားမ်ားထဲကို ပြတ္တိုက္ တိုး၀င္လာေနေသာ ခံစားခ်က္ ၊ အျပင္ ႏႈတ္ခမ္းသားၾကီးႏွင့္ ေစာက္ေစ့ကို ထိေတြ႔ပြတ္တိုက္ေသာ ေအာင္ျမတ္၏ ဆီးခံုေမႊးၾကမ္းၾကမ္းၾကီးမ်ား ။ ဆရာ၀န္မေလး တစ္ဟင္းဟင္းႏွင့္ အဖ်ား တက္သလိုျဖစ္လာသည္။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းေလး ၾကြတက္လာကာ ေအာင္ျမတ္ ကိုယ္လံုးၾကီးကို မမီမကမ္း လွမ္းဖက္သည္ေအာက္က ေပါင္တံေလးေတြကား သြားကာတုန္ယင္စျပဳလာ သည္။ ေအာင္ျမတ္ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေဆာင့္ခ် လိုက္ရာ ေလးငါးဆယ္ခ်က္တြင္ပင္ ဆရာ၀န္မေလး သည္ တစ္ကုယ္လံုး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္ျပီးသြား ေတာ့သည္။သူျပီးေနသည္ကို ေအာင္ျမတ္ နားရင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ မ်က္ႏွာလွလွေလးသည္ ေခၽြးစေလးမ်ားစို႔လ်က္ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကိုက္ထားသည္။ လက္သီးဆုပ္ေလးႏွစ္လံုးသည္ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ရင္ႏွာမႊာေပၚတြင္ တင္းတင္း ဖိကပ္လ်က္ ။ အတြင္းထဲမွ အဂၤ ါ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္ လိင္တံကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ညွစ္လိုက္ ၊ ေျပေလ်ာ့က်သြားလုိက္ ။ ေပါင္လံုးေလး ႏွစ္လံုးသည္လည္း ေအာင္ျမတ္ခါးကို အတင္းညွစ္ထားသကဲ့သို႔။
ဆရာ၀န္မေလး ျပီးသြားေသာ္လည္း ေအာင္ျမတ္မျပီးေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ပင္ အ၀င္အထြက္ကို ျပန္လည္ စတင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေလးမ်ား ပြင့္လာသည္။ ရီေ၀ ရႊန္းလဲ့ေနေသာ မ်က္၀န္းအစံုသည္ ေအာင္ျမတ္မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ ေအာင္ျမတ္ ပါးျပင္နုနုေလးကို သာသာဖြဖြ နမ္းလိုက္ကာ ဆရာ၀န္မေလး၏ အက်ၤ ီၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေလး ျငင္းဆန္ျခင္း ၊ ရုန္းကန္ျခင္း အလ်င္းမရွိေတာ့ပဲ ေအာင္ျမတ္ျပဳသမွ်ကို ေတြေတြေလး လိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ လိင္တံကို အထဲတြင္ စိမ္ထားရင္းမွ မို႔မို႔၀န္း၀န္း ရင္သားလံုးေလးတစ္လံုးကို ႏႈတ္ဖ်ားႏွင့္ ငံု၍ စို႔လိုက္သည္။ ရင္သားအေရျပားတစ္ေလွ်ာက္ ၾကက္သီးဖုေလးမ်ား စီတန္းထသြားသည့္ နည္းတူ " အ " ကတည္း ညည္းျငဴသံေလးႏွင့္ ခါးေလးေကာ့တက္သြား၏။
ေအာင္ျမတ္ ပါးစပ္က နို႔တစ္လံုးကို စို႔ေနသလို ၊ လက္တစ္ဘက္ကလည္း က်န္နို႔အံုနစ္ခုလံုးအား ခပ္ဖြဖြေလး ဖ်စ္ညွစ္ ေခ်မြေပးေနသည္။ ေအာက္ကလည္း အသြင္းအထုတ္ကို သာသာေလး ေညွာင့္ရင္း ဆက္လုပ္သည္။ ညည္းညံသံ ခပ္တိုးတိုးေလးႏွင့္အတူ ဆရာ၀န္မေလး ခါးေကာ့လာ၍ လုပ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပလာသည္။ ေအာင္ျမတ္ ဆရာ၀န္မေလး၏ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးအား ေအာက္မွ သိမ္းၾကံဳး ေပြ႔ဖက္ကာ ရင္ႏွစ္မႊာကို နမ္းရံႈ႕ စုပ္နမ္းရင္း ပံုမွန္ေလး လိုးေတာ့သည္။ ဆရာ၀န္မေလးကာ ခါးေကာ့ ေခါင္းေမာ့ ဦးလွန္ရင္း ေျခမေလးမ်ား ကုပ္ေကြးေနေခ်ျပီ။ စိမ့္ထြက္ ယိုရႊဲလာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္ လိင္တံမွ တစ္ဆင့္ ေဂြးဥမ်ားကိုျဖတ္၍ ေကာက္ရိုးမွ်င္မ်ားအေပၚတြင္ပါ ရႊဲနစ္လ်က္ရွိသည္။
ေအာင္ျမတ္ အနည္းငယ္ ေညာင္းလာသည့္အခါ ဆရာ၀န္မေလးကို ဖက္ထားရင္းမွ ပက္လက္လန္ လဲွခ်လိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ငိုက္ကနဲ ေအာင္ျမတ္ကိုယ္လံုးၾကီးေပၚ ခြလ်က္အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ျပီးေတာ့ ေအာင္ျမတ္ကို ေငးေငးၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနျပန္သည္။ ေအာင္ျမတ္က ေအာက္ကေန ပင့္လိုးလိုက္သည့္အခါ မ်က္၀န္းေလးေတြ ေမွးစင္းက်သြားသည္။ ကိုယ္လံုးေလးသည္ ေအာင္ျမတ္၏ ခႏၵာကိုယ္ၾကီးေပၚတြင္ လႈပ္ရွားယိမ္းထိုးလ်က္။ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားသည္ ေအာက္က ပင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း လြင့္ကနဲ ခါယမ္းလ်က္ ၊ နို႔အံုေလး ႏွစ္လံုးသည္ စည္းခ်က္က်က် အေပၚေအာက္ လႈပ္ခါလ်က္။ ပက္လွန္လွန္ကာ ပင့္ေဆာင့္ေနရင္းမွ သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ လႈပ္ခါေနေသာ အလွနတ္သမီးရုပ္တုကိုယ္လံုးေလးကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ျမတ္ စိတ္ေတြ မရိုးမရြျဖစ္လာသည္။ အားမလို အားမရျဖစ္လာသည္။
သို႔ရာတြင္ စိတ္ကို ျပန္လည္ ထိန္းခ်ဴပ္ကာ ဆရာ၀န္မေလးကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားမွ ေက်ာေပးအေနအထားသို႔ ေရာက္ရွိေစရန္ ေျခသလံုးေလးမ်ားကို မ၍ ေနရာျပင္ေပးလိုက္သည္။ ဆရ၀န္မေလးသည္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းပင္ ေအာင္ျမတ္ ထားသည့္ေနရာတြင္ ။ ေစာက္ဖုတ္အတြင္း စိုက္၀င္ေနေသာ လိင္တံကို ကၽြတ္က်သြားေစရန္ ထလိုက္ျခင္းမ်ိဳးမျပဳသည့္ျပင္ ေက်ာခိုင္းလိုက္၍ မျမင္ရေတာ့ေသာ ေအာင္ျမတ္မ်က္ႏွာကို ျမင္နိုင္ေစရန္ ခါးေလးေစာင္း၍ လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ေအာင္ျမတ္ သူ႔ဘက္လွည့္လာေသာ မ်က္ႏွာေလးကို နမ္းလိုက္ကာ ခါးကို စံုပိုက္၍ ေအာက္မွ ပင့္ေဆာင့္သည္။
ထြားထြားအိအိ တင္သားမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္၏ ေပါင္ခြင္ထဲတြင္ ျပားကပ္သြားလိုက္ ၊ ဆြဲတင္လိုက္သည့္အခါ လံုး၀န္းတင္းရင္းသြားလိုက္ျဖင့္ ၊ လိင္တံၾကီးသည္ ေနာက္ဖက္မွေန၍ ဆရာ၀န္မေလး၏ ဗိုက္သားအေရွ႕ျခမ္း ၊ သားအိမ္အေပၚဘက္ကို ထိုးတင္သလိုျဖစ္ေနျပန္ရာ ခံစားမူ အာရံုအေကာင္းဆံုး အေၾကာဆံုေနရာကို လိင္တံထိပ္ဖူးျဖင့္ ထိုးေမႊသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဆရာ၀န္မေလး ေကာင္းလာျပန္ေခ်ျပီ။ သူ႔၏ တင္းတင္းရင္းရင္း မို႔မို႔ထြားထြား ရင္သားမ်ား ျပားကပ္ေနသည္အထိ ဖက္တြယ္ ဖမ္းခ်ဴပ္ကာ မတင္လိုက္ ေဆာင့္ခ်လိုက္လုပ္ေနသည့္ လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံၾကီးမ်ားအား လက္ဖ၀ါး နုနုေလးမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဖက္တြယ္ ဖ်စ္ညွစ္ရင္း ညည္းညဴသံေလးမ်ား ထြက္က်လာသည္။ ထိုအသံေလးကပင္ ေအာင္ျမတ္ကို အားေပးအားေျမွာက္ ျပဳသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေတာ့ရာ ေအာင္ျမတ္ ခမ္းၾကမ္းၾကမ္း ဖိအထိုး ဆရာ၀န္မေလးသည္ ခါးေလးေကာ့ ေခါင္းေမာ့၍ ေျခမမ်ားကုပ္ေကြးျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပီးသြားျပန္သည္။
ဤတစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ အျပီးၾကမ္းသည္။ ေအာင္ျမတ္၏ ေပါင္ခြင္ၾကားတြင္ မီတြယ္ထိုင္ေနရင္းမွ ေရွ႕သို႔ ငိုက္ကနဲ ျပဳတ္က်သြားသျဖင့္ ေအာင္ျမတ္ ဖမ္းထိန္းရင္း ေျဖးေျဖးခ်င္း ခ်ေပးရသည္။ ဆရာ၀န္မေလးက အသိမရွိေတာ့သည္ကဲ့သို႔ ။ အတြင္း အဂၤ ါမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္ လိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလံုးကို စုပ္ဆြဲ ဖ်စ္ညွစ္လ်က္။ ဗိုက္သားျပင္ေလး တစ္ခုသည္ လိႈင္းလံုးေလးမ်ား တြန္႔လိပ္ထလ်က္ ၊ ေပါင္တံလံုးေလးသာမက လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံေလးမ်ားပါ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္။ ခႏၵာကိုယ္ေလးကား ေမွာက္ရက္ကေလး ျငိမ္သက္ ေပ်ာ့ေခြလ်က္။
ေအာင္ျမတ္ ဆရာ၀န္မေလး ျပီးေနသည္ကို စိမ္ထားရက္က အရသာခံကာ ေငးၾကည့္ေနရင္း အေမာေျဖေနသည္။ တစ္ေျဖးေျဖးခ်င္း ျငိမ္သက္လာသည့္ အခါက်မွ ခႏၵာကိုယ္ေလးကို ပက္လက္အေနအထားေရာက္ေအာင္ ဆြဲလွန္ ျပဳျပင္ေပးကာ ေပါင္လံုးေလး ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ ေနရာ ၀င္ယူလိုက္ျပန္သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ အသက္ကို ျပင္းစြာ ရႈရင္း ၊ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္၀န္းေလးမ်ားျဖင့္ ေအာင္ျမတ္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ လိင္တံကို တစ္ဆံုးသြင္း ၊ တစ္ဆံုးထုတ္ လုပ္လိုက္ျပန္သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေခါင္းေမာ့ ေမးထိုးသြားကာ ေအာင္ျမတ္လက္ဖံ်မ်ားကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ရင္း.. စကားသံေလး ထြက္အံလာသည္။
" အို.. ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနတာလဲ.. ေတာ္ေတာ့.. ေတာ္ပါေတာ့.. ေတာ္ျပီေနာ္.. ကၽြန္မ.. ကၽြန္မ.. ရူးေတာ့မယ္..ေတာင္းပန္ပါတယ့္ေနာ္.."
ေအာင္ျမတ္ ရံႈ႕မဲ့ တြန္႔လိမ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို ၾကည့္ရင္း သနားစိတ္၀င္လာသည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေကာင္းလြန္းသည့္ ခံစားမူအာရံုကို ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ေခ်။ ၾကာလွ်င္ နုလံုးခုန္ျမန္လြန္းျပီး အေမာေဖာက္ကာ သတိလစ္သြားနိုင္သည္။ ေအာင္ျမတ္ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေဆာင့္ခ်လိုးရင္း လက္တစ္ဖက္က နို႔အံုေလးတစ္ဘက္ကိုညွစ္လိုက္သည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ယမ္းခါသြားကာ ေအာင္ျမတ္ ရင္ဘတ္ၾကီးထဲသို႔ ေခါင္းတိုး၀င္ရင္း ေက်ာကုန္းၾကီးကို မမီမကမ္း လွမ္းဖက္သည္။ ေအာင္ျမတ္ကား မညွာေတာ့ ။ နင္း ေဆာင့္ေခ်ျပီ။
ဖြံထြားေသာ တင္သားလံုးၾကီးမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ျပားကပ္သြားသကဲ့သို႔ ေပါင္လံုးေလးႏွစ္လံုးသည္ ျပဲကနဲ ေဘးသို႔ ကားထြက္သြား၏။ ေပါင္ျခံဂြဆံု ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးသည္လည္း ေအာင္ျမတ္ ေပါင္ရင္းပိုင္းမ်ား၏ ရိုက္ခတ္မူ ဒဏ္ေၾကာင့္ နီရဲလာၾကသည္။ ဒူးေကြးကာ ေပါင္ကားထားရ၍ ျမင့္တက္လာေနေသာ တင္ပါးအေပၚပိုင္းေလးသည္လည္း ေအာင္ျမတ္ ေပါင္ဂြဆံု၏ ရိုက္ခတ္မူေၾကာင့္ နီညိဳညိဳ အေရာင္ျဖစ္လာၾကသည္။ ေအာင္ျမတ္ကား အနားမေပး ။ မရပ္တမ္းဆိုသလို နင္းေဆာင့္ခ်ေတာ့ရာ ဆရာ၀န္မေလး၏ ကိုယ္လံုးေလးသည္ သိမ့္သိမ့္တုန္ေအာင္ လႈပ္ခါရင္း ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလးသာ ထြက္ေပၚလာေနသည္။
ခဏမွ်အၾကာ ေအာင္ျမတ္လည္း တင္းမထားနိုင္ေတာ့ ။ ေဂြးဥ ေအာက္ပိုင္းက က်ဥ္တက္လာေသာ ခံစားမူႏွင့္အတူ လိင္တံတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ရွိန္ထိုး ပန္းထြက္သြားေသာ သုတ္ရည္မ်ားသည္ ဆရာ၀န္မေလး၏ နူးညံ့လြန္းေသာ သားအိမ္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ပန္းထြက္ေျပး၀င္သြားၾကသည္။ ဆရာ၀န္မေလးသည္လည္း ေႏြးကနဲ ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ၀မ္းဗိုက္တစ္ခုလံုး ျပည့္လွ်ံသြားသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရရာ သားအိမ္တစ္ခုလံုး လႈပ္ခါသြားသည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပီးျပန္ေလျပီ။ သားအိမ္တစ္ခုလံုးသည္ ဖိုဆြဲခံရေသာ ဖားဖိုကဲ့သို႔ ပိန္ရံႈ႕သြားလိုက္ ၊ ေဖာင္းကားလိုက္ျဖင့္ ျပီးခ်င္တိုင္းျပီးေနသည္။ သားအိမ္က ထိုသို႔ျဖစ္သည့္အခါ သားအိမ္လမ္းေၾကာင္း ၾကြက္သားမ်ားသည္လည္း လုိက္ပါ လႈပ္ခါရင္း ရံႈ႕ခ်ည္ပြခ်ည္ ျဖစ္ျပန္ေတာ့ရာ တစ္စိမ့္စိမ့္ အရည္မ်ားထြက္ေနဆဲျဖစ္ေသာ ေအာင္ျမတ္လိင္တံကို ဖ်စ္ညွစ္ ဆုပ္နယ္သကဲ့သို႔ ရွိေခ်ရာ ေအာင္ျမတ္ခမ်ာ လိင္တံထိပ္ဖူးကို တစ္ခ်က္ ညွစ္ဆြဲခံလိုက္တိုင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ စုပ္သတ္ရင္း ျပန္လည္ ညည္းညဴေနရ ေတာ့သည္။
အခန္း(၅)
သူရ တစ္ေယာက္ သစ္လံုးအိမ္ေလးေရွ႕တြင္ စိုးရိမ္ပူပန္ၾကီးစြာ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ စိုးရိမ္ပူပန္မူျဖင့္ တြ႔န္ေခါက္လ်က္ရွိ၏။ အိမ္ေလးထဲဆီမွ ညည္းညဴ ေအာ္ဟစ္လိုက္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာတိုင္း ေျခလွမ္းမ်ား တုန္႔ကနဲရပ္သြားရင္း အိမ္ေလးထဲဆီသုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။ ျပီးလွ်င္ မဆံုးနိုင္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ျပန္သည္။ ထိုအေျခအေနကို သတိထားမိရင္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္မိသူမ်ားက ေအာင္ျမတ္ႏွင့္ ပြဲစား။
အိမ္ကေလးထဲတြင္ မျငိမ္းသာ ကေလးမီးဖြားေနသည္။ ဆရာ၀န္မေလး မဥၨဴႏွင့္ ျဖဴလံုးတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ အတြင္းခန္းထဲတြင္ ရွိသည္။ ဆရာ၀န္မေလးကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ ကိုယ္၀န္ ၂ လႏွင့္ ျဖဴလံုးက ၅ လဗိုက္ရွိေနၾကျပီ။ ေအာင္ျမတ္သည္ သူရ၏ စိုးရိမ္ပူပန္မူကို ဘ၀င္မက်နိုင္ျဖစ္ေနသည္။ သူ ရည္ရြယ္ထားသည့္ ခုႏွစ္အိမ္တန္း လူ႔ဘံုတြင္ မိသားစုစံနစ္ မရွိ။ ေယာက္က်ား ၊ မိန္းမႏွင့္ ကေလးမ်ားသာ ရွိရမည္။ ေယာက္က်ားတိုင္းသည္ ကေလးတိုင္း၏ ဖခင္ျဖစ္သကဲ့သို႔ မိန္းမတိုင္းသည္ ေယာက္က်ားတိုင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ရမည္။ အမ်ိဳးသမီးဘက္က အလိုတူလွ်င္ သက္ဆိုင္ခြင့္ရွိရမည္။ ျငိမ္းသာ၏ ကေလးဖခင္သည္ သူရတင္မက ေက်ာ္သစ္လည္းျဖစ္နိုင္သလို ကၽြဲၾကီးလည္းျဖစ္နိုင္သည္။ ေက်ာ္သစ္ႏွင့္ ကၽြဲၾကီးတို႔က မည္သို႔မွ် မျဖစ္ပါပဲ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူရက စိုးရိမ္ပူပန္ေနရသနည္း။
အကယ္၍ မဥၨဴမီးဖြားလွ်င္ေကာ သူ ကိုယ္တိုင္ သူရကဲ့သို႔ ခံစားမိမည္လား ၊ မဥၨဴကိုေတာ့ အားလံုးက လက္ေရွာင္ထား၍ ေအာင္ျမတ္တစ္ေယာက္သာ ဆက္ဆံခြင့္ရေနသည္။ ဒါေတာင္ ေန႔စဥ္ အပတ္စဥ္မ်ိဳး မဟုတ္ ။ မဥၨဴက တစ္လလွ်င္ တစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္သာ ခြင့္ျပဳတတ္သူ ။ သူ႔ သစ္လံုးအိမ္ေလးထဲသို႔ လိုက္မလာရံုမွ်မက အလယ္ေဆာင္ အခ်ဴပ္ခန္းကို အိမ္လုပ္ ေန ေနသူ။ ေအာင္ျမတ္ ေ၀ခြဲမရစြာ စဥ္းစားေနစဥ္တြင္ ပြဲစားက တီးတိုးလွမ္းေျပာသည္။
" ခဏ ထားလိုက္ဦး ရဲေဘာ္ ၊ ေသြးေအးသြားၾကေတာ့မွ ဒီအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့"
ေအာင္ျမတ္ ပြဲစားကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ပြဲစားကား လူရည္ လည္လြန္းသူ ။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ ပါးစပ္စိုက္ကာ ေလရင္းျပီး အျမတ္ရွာ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ပြဲစားလိုလူမ်ိဳး ကြန္ျမဴနစ္စံနစ္ကို သက္၀င္ေနေၾကာင္း စတင္သိရွိခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အံ့ဖြယ္ပင္။ ပြဲစားသည္ ကုန္သည္မ်ိဳးရိုး လူခ်မ္းသာ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာသူ ။ လူခ်မ္းသာ အသိုင္း၀ိုင္းမ်ားၾကားက ရႈပ္ေထြးလွေသာ လူမူဆက္ဆံေရးမ်ား ၊ အက်င့္ဖ်က္ ျခစားမူမ်ားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မူမ်ားအေၾကာင္း ေနာေက်ေအာင္သိလာရင္းက စိတ္ကုန္ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္လာသူ။ ယခုေတာ့ ေအာင္ျမတ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔စည္းေလးတြင္ ဘ႑ာေရးႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး တာ၀န္ခံ။
ျငိမ္းသာသည္ သားေယာက္က်ားေလး တစ္ဦးေမြးဖြားသည္။ ကေလးက ငယ္လြန္းေသး၍ေလာ မသိ။ မည္သူႏွင့္ တူမွန္း ေအာင္ျမတ္ မၾကည့္တတ္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ကေလးနာမည္ကို "သာ၀မ္း"ဟု မွည့္ေခၚေစလိုက္သည္။ ခုႏွစ္အိမ္တန္း၏ ပထမဆံုး မ်ိဳးဆက္ ၊ မိခင္ျငိမ္းသာ၏ သား ၊ သူရကား ကေလးကို ခ်ီေပြ႔ေခ်ာ့ျမဴ၍ မဆံုး။ ေက်ာ္သစ္က ခဏတစ္ျဖဳတ္သာ နမ္းရံႈ႕ခ်ီေပြ႔ျပီး ျပန္သြားသည္။ ေအာင္ျမတ္ႏွင့္ ပြဲစားတို႔ တိုင္ပင္ရျပန္သည္။ ကေလးမိခင္ရွိလာျပီျဖစ္၍ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ ထားသင့္ ၊ မထားသင့္ ။ ကေလးကို သူရႏွင့္ အတူထားလွ်င္ ၊ ျငိမ္းသာသည္ သူရႏွင့္သာ ဆက္ျပီး အတူတူေနလွ်င္ ကေလးသည္ သူရကို ဖခင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳလာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ဘံုမိသားစု စီမံကိန္းပ်က္ဆီးသြားမည္။ သို႔ရာတြင္ လက္ေအာက္ကို ေျပာဆိုမည္ဆိုပါက ကိုယ္တိုင္က လက္ေတြ႔လုပ္ျပဖို႔လိုမည္ဟု ေအာင္ျမတ္ နားလည္သည္။ ေအာင္ျမတ္သည္ ခက္ခဲလြန္းေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္လိုက္သည္။
မဥၨဴအား အဖြဲ႔သားမ်ားႏွင့္ လိင္ဆက္ဆံခိုင္းရန္ ၊ ဖမ္းဆီးလာခဲ့စဥ္က သူသည္ စည္းကမ္းေဖာက္သလို ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခု ျပန္လည္ အေလ်ာ္ေပးမည္။ ပြဲစားက မကန္႔ကြက္ေသာ္လည္း မဲႏိႈက္ျပီး တစ္ေယာက္တည္းကသာ ဆက္ဆံေစရန္ အၾကံျပဳသည္။ မဥၨဴသည္ တစ္ဦးတည္းေသာ က်န္းမာေရး ပညာ အသိရွိသူ ၊ ဖ်ားနာ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားလွ်င္ အခက္ေတြ႔မည္။ ေလာေလာဆယ္ အေျခအေနတြင္လည္း ျငိမ္းသာသည္ မီးတြင္းထဲမွာသာ ရွိေသးသည္။ အဖြဲ႔သားအားလံုးကို ေခၚ၍ တိုင္ပင္စည္းေ၀းသည့္အခါ သူရ မ်က္ႏွာကေတာ့ မေကာင္းလွ ။ ေအာင္ျမတ္သည္ သူ႔ကို သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူ နားလည္သည္။
မဥၨဴကေတာ့ ကံဆိုးသည္ဟုပင္ ဆိုရမည္။ သူ႔ေရွ႕တြင္ပင္ သူ႔ကို လိင္ဆက္ဆံမည့္လူကို မဲႏိႈက္ၾကသည့္အခါ မဥၨဴ ေတာင္းဆိုသည္မွာ သူ႔မ်က္လံုးကို အ၀တ္စည္း ေပးထားရန္သာျဖစ္သည္။ သူ႔ကို ဆက္ဆံေနသူအား မည္သူမွန္း သူ မသိခ်င္။ ေနာက္ထပ္၍လည္း မပတ္သက္ခ်င္၍ဟု ဆိုသည္။ ေအာင္ျမတ္က သေဘာတူေၾကာင္းျပလိုက္သည္ႏွင့္ မဥႇ်ဴသည္ ပုဆိုးတစ္ပိုင္းကို ကပ္ေၾကးႏွင့္ ညွပ္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသူ အ၀တ္ႏွင့္စည္း၍ အခ်ဴပ္ခန္းထဲ ၀င္ထိုင္ေနေတာ့သည္။ မဲေပါက္သူက မဲကံေကာင္းတတ္သူ ကၽြဲၾကီးပင္။ ျဖဴလံုးက မဲ့ျပံဳးျပံဳး၍ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ ကၽြဲၾကီး လိုက္လံေခ်ာ့ေမာ့ရန္ ဟန္ျပင္ျပီးမွ ေအာင္ျမတ္ကို ဖ်တ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္ရာ ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနေသာ ေအာင္ျမတ္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ သြားဆံုသည္။ ကၽြဲၾကီး သက္ျပင္းခ်၍ အရက္ပုလင္းမ်ားရွိရာ အခန္းေထာင့္သို႔သြားျပီး ပုလင္းလိုက္ ဆြဲယူ ေမာ့ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
ကၽြဲၾကီး အရက္ေသာက္ေနစဥ္မွာပင္ က်န္လူမ်ားလည္း အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ မထြက္ပဲ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနသူက ေအာင္ျမတ္ ။ ေအာင္ျမတ္သည္ ကုလားထိုင္တြင္ က်က်နန ေျခတစ္ဖက္ခ်ိတ္ထိုင္ရင္း ကၽြဲၾကီးလက္ထဲက အရက္ပုလင္းကို လက္ကမ္းျပီး လွမ္းေတာင္းသည္။ ကၽြဲၾကီးက လွမ္းေပးလိုက္သည့္အခါ ေအာင္ျမတ္သည္ အေနာက္တိုင္း ဆန္ဆန္ ပုလင္းကို အေပၚေျမွာက္၍
" ရဲေဘာ္စိတ္ႏွင့္ ခုႏွစ္အိမ္တန္း အတြက္.."
ဟု ေရရြတ္ ဆုေတာင္းဟန္ျပဳလိုက္ရင္း ပုလင္းကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီး ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပံဳးလိုက္သည္။ ေအာင္ျမတ္ကို ေခါင္းေဆာင္ေနရာတြင္ ေလးေလးစားစား သေဘာထား၍ ေနရာေပးထားျခင္းသည္ ထိုစိတ္ဓာတ္မ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ လက္ရံုးရည္ သက္သက္ခ်င္းသာ ယွဥ္မည္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမတ္လို လူမ်ိဳး သံုးေလးေယာက္ကိုပင္ ကၽြဲၾကီးက မူမည္မဟုတ္။ ကၽြဲၾကီးသည္ ေအာင္ျမတ္၏ လက္ေမာင္း ပခခံုးရင္းကို ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္ပုတ္ကာ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းျပသလိုက္ရင္း အခ်ဴပ္ခန္းထဲသို႔ လွမ္း၀င္လိုက္သည္။
ၾကမ္းခင္း ေကာက္ရိုးစမ်ားအေပၚ နင္းမိသည့္ ေျခသံ ေပၚလာသည္ႏွင့္ မဥၨဴသည္ ၀တ္ထားသည့္ အ၀တ္ေတြကို ခၽြတ္ဖယ္ပစ္လိုက္သည္။ ေယာက္က်ားေတြသည္ လိင္ဆက္ဆံေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အ၀တ္ေတြ ဖယ္ဖို႔ ၾကိဳးစားမည္ပင္။ ေအာင္ျမတ္ သူ႔ကို ဆက္ဆံသည့္အခါတိုင္း ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ေနက်ျဖစ္ေလရာ ယခု ၀င္လာသည့္ လူကလည္း ခၽြတ္မည္ပင္ ထင္သည္။ ေျဖရင္း ခၽြတ္ရင္း ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ ဖက္ရမ္း နမ္းရံႈ႕ၾကလိမ့္ဦးမည္။ အခ်ိန္ၾကာသည္။ ျမန္ျမန္ျပီး ျမန္ျမန္ ၀ဋ္ကၽြတ္သည္ဟု ေတြး၍ အဆင္သင့္ ျပင္ေပးလိုက္ျခင္းပင္။ ကၽြဲၾကီးတင္မက အခန္းအျပင္မွ ေအာင္ျမတ္ပါ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားၾကသည္။
မဥၨဴတြင္ ကိုယ္၀န္ ၂ လ ရွိေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သူကိုယ္တိုင္ ေျပာျပထား၍ သူတို႔ သိထားၾကသည္ မွန္ေသာ္လည္း အပ်ိဳဗိုက္ျဖစ္၍ ဗိုက္အလံုးက သိပ္မေပၚ ။ ရွိေနမွန္းေတာင္ မသိရေခ်။ ယခု အက်ၤ ီ ခၽြတ္လိုက္ေတာ့မွ ေယာင္ေယာင္ေလး ပူေနေသာ ဗိုက္သား၀င္း၀င္းေလးသည္ အလယ္ ခ်က္ေပါက္အထက္မွ မည္းမည္း အစင္းရာေလး ထင္းေနေအာင္ ေပၚလ်က္ ၀င္းျဖဴေနသည္မွာ ထိရက္စရာပင္ မရွိ။ ကၽြဲၾကီး ရုတ္တရက္ ေျခလွမ္းတန္႔သြားျပီး ေအာင္ျမတ္ထံ လွမ္းၾကည့္မိမည္ ေတြးမိေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း စိတ္ထိန္း၍ အခန္းထဲ ၀င္ရန္သာ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ ေအာင္ျမတ္ ခႏၵာကိုယ္ၾကီးသည္ ဗိုက္လံုးျဖဴျဖဴ ၀န္း၀န္းေလးကို ျမင္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားသလို လက္ေတြက ကုလားထိုင္ လက္ရန္းအား ဆင္းကနဲ ဆုပ္လိုက္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ က်န္လက္ထဲမွ အရက္ပုလင္းအား ပါးစပ္တြင္ေတ့၍ ေမာ့ခ်လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အာရံုကို ေျပာင္းယူလိုက္သည္။
ကၽြဲၾကီးသည္ မဥၨဴ၏ ပခံုးသားေလးမ်ားကို ကိုင္ကာ ၾကမ္းေပၚသို႔ အသာအယာ လွဲခ်ေစသည္။ မ်က္ႏွာလွလွေလးကား ပုဆိုးပိုင္းျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ ဖံုးကြယ္ထား၍ မျမင္ရသလို နမ္းရံႈ႕လို႔လည္း အထိအေတြ႔မေကာင္းနိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ဖြဖြညင္သာ နမ္းရံႈ႕၍ ရင္သားမို႔မို႔မ်ားကို ဆုပ္နယ္ကာ စိတ္ထလာေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္ရသည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ကၽြဲၾကီးလို လူသည္ မိန္းမျမင္သည္ႏွင့္ လိင္တံေထာင္လာသည့္ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုတစ္ေလာ ျဖဴလံုး၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ညစဥ္ သုတ္ထြက္ေနရေသာေၾကာင့္ ျမင္ရံုမွ်ႏွင့္ေတာ့ လိင္တံက မေထာင္ေတာ့။
ေအာင္ျမတ္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေစ့ေစ့တင္းတင္း မွိတ္ခ်လိုက္ကာ မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္မိသည္။ မဥၨဴကို တစ္ျခားေယာက္က်ားတစ္ေယာက္က သည္လို ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ေနျခင္းအား သူ မေက်နပ္။ မဥၨဴ၏ ရင္သားမ်ားသည္ ႏူးညံ့သလိုလိုႏွင့္ ခပ္တင္းတင္းေလးရွိလြန္းသည္။ မ်က္ႏွာေလးက ေခ်ာလြန္းလွသလို ကိုယ္လံုးကလည္း တစ္ကယ့္ ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးပမာ တင္းေတာင့္ေျပျပစ္လြန္းသည္။ ႏွေမ်ာသလိုလို ၊ ေဒါသထြက္သလိုလို ျဖစ္လာေနေသာ စိတ္ကို ေအာင္ျမတ္ သူ႔ဘာသာသူ ခ်က္ခ်င္း သတိထားမိသြားရင္း လက္ထဲမွ ပုလင္းကို ေမာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။
ကၽြဲၾကီးကား လုပ္ငန္းစရန္ ျပင္ေနေလေခ်ျပီ။ ေပါင္တံ သြယ္သြယ္တင္းတင္းေလး ႏွစ္လံုးအၾကားတြင္ ေနရာ၀င္ယူရင္း ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းအ၀ေလးကို လိင္တံႏွင့္ ေထာက္ေနသည္။ မႏိႈးဆြရ ေသးေသာေၾကာင့္လည္း မသိ။ မဥၨဴ၏ ကိုယ္အတြင္းမွ မည္သည့္ ေခ်ာဆီမွ် ထြက္က်မလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ လိင္တံၾကီးသည္ အေပါက္၀ေလးတြင္ တင္းခံေနသည္။ ကၽြဲၾကီး လိင္တံေပၚ တြံေတြး ေထြးခ်လိုက္ရင္း ျပင္ပ အကူအညီယူကာ ဖိထည့္ သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ လိင္တံ ထိပ္ဖူးၾကီး မဥၨဴ၏ ကိုယ္ေပါက္ေလးအတြင္းသို႔ အိကနဲ နစ္၀င္သြားသည္။ မဥၨဴ ခါးေလး ေကာ့ကာ ၾကမ္းခင္း ေကာက္ရိုးစမ်ားကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ညွစ္လိုက္သည္။ ေအာင္ျမတ္ ရင္ထဲတြင္ ဒိန္း ကနဲ ျမည္သံ ၾကားလိုက္ရသကဲ့သို႔ရွိျပီး ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္မိသည္။ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံသည္ မဥၨဴ၏ ကိုယ္ေလးအတြင္းသို႔ စိုက္၀င္ေနေခ်ျပီ။
ကၽြဲၾကီးသည္ ေျဖးေျဖးခ်င္းပင္ အ၀င္အထြက္ကို စတင္သည္။ မဥၨဴ၏ ကိုယ္လံုးေလးသည္ သိမ့္သိမ့္ေလး လႈပ္ရွားလာသည္။ မည္မွ်ပင္ စိတ္မပါဘူးဆိုေစ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ခႏၵာကိုယ္ သဘာ၀အတိုင္း အတြင္းအဂၤါလမ္းေၾကာင္းအတြင္း ထိုး၀င္လာေနေသာ လိင္တံၾကီးကို မျဖစ္မေန လက္ခံ ထားရသည့္အခါ ေခ်ာဆီ အရည္ၾကည္မ်ား ထြက္အံက်လာေတာ့သည္။ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံသည္လည္း ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားရသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ႏူးညံ့တင္းက်ပ္လြန္းေနေသာ သားအိမ္လမ္းမ်ားအတြင္း ၀င္ထြက္ သြားလာေနရသည္ျဖစ္ရာ ခံစားမူအရသာ ေကာင္းလြန္းေနသည္။ ေအာင္ျမတ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ကုလားထိုင္ေပၚ ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ထိုျမင္ကြင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ လက္ထဲမွ ပုလင္းကို ထပ္အေမာ့ အရက္ကုန္ေနသည္ကို ယခုမွ သတိထားမိ၍ ပုလင္း သြားယူရသည္။
ေအာင္ျမတ္ ကုလားထိုင္သို႔ ျပန္ထိုင္ခ်ိန္တြင္ ကၽြဲၾကီး၏ လႈပ္ရွားမူက အနည္းငယ္ ျမန္လာေနေခ်ျပီ။ မဥၨဴ၏ ကိုယ္လံုးေလးသည္ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းတြင္ ေမာင္းႏွင္ေနေသာ လွည္းေပၚမွ လူကဲ့သို႔ ယိမ္းထိုး လႈပ္ခါလ်က္။ ေခါင္းေနာက္ေစ့တြင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ ပုဆိုးပိုင္း အထံုးေလးသည္ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ပြတ္တိုက္ဖန္ မ်ားလာသည့္အခါ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပေလ်ာ့လာေနသည္။ တစ္ခ်က္ ကၽြဲၾကီး မာန္ထာလာျပီး ခပ္သြက္သြက္ေလး အေဆာင့္ မ်က္ႏွာကို စည္းေႏွာင္ ဖံုးကြယ္ထားေသာ ပုဆိုးပိုင္းေလးသည္ ကြာက်သြားသည္။ မ်က္လံုးစံုမွိတ္၍ ေပါင္ကားေပးကာ ကၽြဲၾကီးကို လက္ခံေနရသည္ မဥၨဴသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သတိထားမိျပီး မ်က္ႏွာကို လက္၀ါးႏွင့္ အုပ္ကာ ဖံုးကြယ္လိုက္သည္။ ျပီးလွ်င္ ခါးေလး လိမ္၍ ကၽြဲၾကီးမ်က္ႏွာကို မျမင္နိုင္ရေအာင္ ၾကိဳးစားသည္။ မာန္ထေနျပီ ကၽြဲၾကီးကား ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို စံုကိုင္၍ ထိုင္ရက္အေနအထားေျပာင္းကာ အလိုးမပ်က္။
မဥၨဴသည္ ခါးလိမ္ေနသည္ကို သတိထားမိသြားျပန္သည္။ အထဲမွ သေႏၶသားကို ထိခိုက္သြားမည္ စိုးရသည္။ သူ႔ကို ဆက္ဆံေနသူသည္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကိုလည္း မသိလို ။ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြဲၾကီး၏ လက္ဖ၀ါးၾကီးမ်ားၾကားမွ အတင္းရုန္းကာ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီးကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ေျဖေလွ်ာ့ လႊတ္ေပးလိုက္ကာ မဥၨဴ ေမွာက္အေနအထား ေရာက္သည္အထိ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ေမွာက္ခံုကေလး ျဖစ္ေတာ့မွ ခါးမွ စံုကိုင္ ဆြဲမကာ ဒူးေထာက္ ဖင္ကုန္းအေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပင္သည္။ ျပီးသည္ႏွင့္ ေနာက္မွေန၍ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို စံုကိုင္ကာ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
ကံဟုပင္ ဆိုရမည္ေလာ ။ မဥၨဴ မရည္ရြယ္ပါပဲ ေမွာက္ခ်လိုက္သည့္ ဘက္သည္ ေအာင္ျမတ္ ထိုင္ေနရာဘက္သို႔ ျဖစ္ေလရာ ေလးဘက္ေထာက္ရက္ကေလး ရွိေနေသာ မဥၨဴ၏ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္ မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ သြားဆံုသည္။ ေအာင္ျမတ္၏ မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ ေသြးေၾကာမ်ားေဖာင္းၾကြလာကာ နီရဲေနေၾကာင္း မဥၨဴ သတိထားမိသြားသည္။ ရင္ထဲတြင္ ေက်နပ္သလိုလို ခံစားခ်က္သည္ ထူးဆန္းစြာ ျဖစ္တည္သည္။ ေအာင္ျမတ္ သ၀န္တိုေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း မဥၨဴ တပ္အပ္ေသခ်ာစြာ ေျပာနိုင္သည္။ တစ္ကယ္ေတာ့ မဥၨဴ ေအာင္ျမတ္ကို မခ်စ္ ။ မခ်စ္သည့္အျပင္ မုန္းေတာင္ မုန္းေသးသည္။ အတင္း အဓမၼ ကိုယ္ကာယကို ေဆးခတ္၍ ၾကံစည္ခဲ့သူ။ ယခု သူသည္ နာက်င္လြန္းေသာ ခံစားခ်က္ျဖင့္ မဥၨူကို ၾကည့္ေနသည္။မိန္းမတစ္ေယာက္၏ မာယာသည္ အသိဥာဏ္က မဆံုးျဖတ္ရေသးခင္မွာပင္ အလိုအေလ်ာက္ ျပဳမူမိသည္။ မဥၨဴ ခါးေလးေကာ့၍ စိတ္ပါလာသေယာင္ ညည္းညဴဟန္ျပဳလိုက္သည္။ ကၽြဲၾကီး၏ လိင္တံက ၾကီးသည္ ၊ ရွည္သည္။ သို႔ရာတြင္ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ၾကီးၾကီးေသးျခင္းသည္ မည္သည့္ ျပႆနာမွ် မရွိ။ ေစာက္ဖုတ္ဆိုသည္မွာ စအိုေပါက္ကဲ့သို႔ အခ်ဲ႕ခံရျပီးသည္ႏွင့္ က်ယ္သြားရိုး မရွိ။ အခ်ိန္တန္၍ ခဏမွ်ၾကာလွ်င္ လက္သန္းလံုး တစ္ေပါက္စာမွ်သာ က်န္ေအာင္ ျပန္က်ံဴ႕သြားတတ္သည့္ သဘာ၀ရွိသည္။ အဓိက အခ်က္မွာ စိ္တ္ပါလာေအာင္ ျပဳနိုင္စြမ္းပင္။ ယခု မဥၨဴ စိတ္ပါသည္ေတာ့ မဟုတ္။ စိတ္ပါခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ စိတ္ပါလာလွ်င္ ေအာင္ျမတ္ ပိုခံစားရမည္ထင္၍ ျပဳမူလိုက္ျခင္းပင္။
မဥၨဴ၏ ညည္းညဴသံေလးသည္ ေအာင္ျမတ္အတြက္ ထိေရာက္ျခင္း ရွိ / မရွိ အကဲမခတ္နိုင္ခင္မွာပင္ ထိေရာက္သြားသူက ကၽြဲၾကီးျဖစ္သည္။ လိင္ဆံေနသည့္ မိန္းမေဖာ္ဆီက စိတ္ပါလာသည္ဆိုျခင္းသည္ ဆက္ဆံေနသူ အမ်ိဳးသားအဖို႔ အင္အားတစ္ရပ္ပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မာန္ ပိုထလာကာ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား သြက္လာသည္။ မဥၨဴ ေခါင္းေလးပင္မေထာင္နိုင္ေတာ့ေအာင္ ေနာက္ကေန တလမန္းၾကမ္း ေဆာင့္ေတာ့ရာ မဥၨဴေလးသည္ ေခါင္းငိုက္က်သြားရရင္း တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ခါေနေတာ့သည္။
"အား..အ.." ဆိုသည့္ ညည္းညဴသံမ်ားသည္ ေအာင္ျမတ္၏ နားစည္မွတစ္ဆင့္ ႏွလံုးသားထဲသို႔ ထိတိုင္ သံရည္ပူပူျဖင့္ စီးေမ်ာေလာင္းသြင္းခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ တုိးတိတ္ၾကမ္းတမ္းလြန္းစြာ စီး၀င္သြားၾကသည္။ ႏုလံုးသားသည္ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းျမည္ေအာင္ ခုန္ေနရင္း မ်က္ႏွာေလး ရံႈ႕မဲ့ကာ ညည္းညဴေနေသာ မဥၨဴကို ျမင္ေနရသည္။ ျဖစ္နုိင္လွ်င္ ကၽြဲၾကီးကို ခါးၾကားမွ ေသနတ္ထုတ္၍ ပစ္ခ်လိုက္ကာ မဥၨဴလက္ကိုဆြဲ၍ "ဘယ္နား နာသြားေသးလဲ" ဟု ေမးခ်င္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူသည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ လူဘံု လူ႔ေလာက တစ္ရပ္လံုးအတြက္ စံနမူနာျပ လူအဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္ ထူေထာင္မည့္သူျဖစ္သည္။ ႏွလံုးသားကိုသာမက အသက္ကိုပင္ ရင္း၍ လူ႔ေလာက ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသူ မဟုတ္ပါေလာဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေျပာသည္။ သို႔ရာတြင္ မ်က္၀န္းေထာင့္စြန္းမ်ားမွ မ်က္ရည္ပူ တစ္စက္သည္ ေအာင္ျမတ္ မထိန္းလိုက္နိုင္ပင္မွာခင္ ျဖဳတ္ကနဲ စီးက်သြား ေလေတာ့သည္.......။
The End
အျပာစာအုပ္ေပါင္း 80 ေက်ာ္ကို Offline ဖတ္လို႔ရမယ့္ ေဆာ့ဝဲ
ဒီမွာ ေဒါင္း ပါ။ >> http://ဒီကို_ႏွိပ္ေဒါင္းပါ။.com
Thank You For Reading…
0 Comments:
Post a Comment